Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu

65 lat Klubu Muzyki i Litratury we Wrocławiu. Sala koncertowa.

Akwedukt. Oficyna Wydawnicza Klubu Muzyki i Literatury we Wrocławiu

rok założenia: 1999
Każda książka w Akwedukcie jest źródłem.

Od ponad 20 lat Akwedukt publikuje poezję, wspomnienia, opracowania krytyczno-
-naukowe, albumy fotograficzne, tłumaczenia – w przeświadczeniu o wartości słowa, dbając o różnorodną i interesującą dla czytelników ofertę wydawniczą. Poszukiwanie autorek i autorów wrażliwych, wnikliwych, oryginalnych, niezależnych, dokładność edytorska, piękna szata graficzna – wynikają z przekonania, że literatura jest dobrem kultury, jej bogactwo, płynące z wiary i odwagi, tworzą książki i ich czytelnicy.

O Akwedukcie pisze w eseju Urszula M. Benka [pdf]
Marek Rolski, „Z dala od mainstreamu. Oficyna Wydawnicza Akwedukt”, „Kalendarz Wrocławski” 2022, nr XLVI (46), s. 235–242 [pdf]

Rafał Brasse "Księga troski"

(…) Jest to poetyka, w której pojawić się musi eschatologia, lecz wypływa ona z głębin podmiotu i z głębin języka poetyckiego (co tu jest, a przynajmniej winno być nierozdzielne). (…) Pisze na przykład Brasse: nie przynoś mi jej rąk, będą jak dym / rozczesywać mi twarze. Ale do tych rąk przecież się tęskni. Twarz własna ulega w tym obrazie zwielokrotnieniu. Jest jej tyle niemal ile włosów (sugeruje to czasownik rozczesywać). Lecz ta wielokrotność nie męczy (nie jest to bowiem rzeczywiste duchowe – psychiczne – rozszczepianie), lecz raczej zadziwia, wreszcie uspokaja. Są to bowiem wszystko obrazy, w których nawet wspomnienia kierują ku przyszłości, będzie ona dobra, tu bowiem nawet wybuchające słońce „jest miękkie”. Podobnie działali katastrofiści, tylko u Brassego nie ma cienia katastrofy. On chciałby tkać pełen świat swymi obrazami.
Jacek Łukasiewicz

Narodziny Boga-Człowieka u boku bydląt, w zapachu gnoju, w jamie ziemi – jest objawieniem nie pozostawiającym w tej kwestii wątpliwości. Betlejemska stajnia nie jest ani profanum, ani sacrum – staje się świątynią, miejscem Świętym Świętych, centrum kosmosu, mieszkaniem Boga. Bydlęcym mieszkaniem Boga-Człowieka.
Rafał Brasse wrażliwie wtapia swoją świadomość w tę paradoksalną konsekwencję Wcielenia.
Bogusław Kierc

Rafał Brasse "Oblicze"

Tak bliski Boga był zapewne św. Franciszek gdy nagi, jak głosi legenda, zrzuciwszy atrybuty bogactwa i mieszczańskiej pychy, wszedł do świątyni w Asyżu, by poślubić „Panią Biedę” i poddać się wszechobejmującej miłości bożej. To jeden z patronów poezji Brassego. Jest tych patronów chyba więcej – św. Teresa z Lisieux, dzieci z Fatimy, brat Albert Chmielowski, Ojciec Pio, ks. Jan Twardowski, Karol Wojtyła (który we śnie prowadził do szkoły, do dzieci). Nie są to przecież figury poetyckie czy wzorce pisarskie, bo w rezultacie nie chodzi tu o twórczość literacką, nie o sztukę tu chodzi, to raczej przewodnicy w życiu, które polega na tym, żeby w krótkim czasie przeżyć czasu wiele. I umieć w nim ...dawać/ darmo, a jeśli trzeba/ dopłacać, by dawać. A przede wszystkim kochać, uczyć się od Tego, który jest Miłością, najtrudniejszej sztuki miłowania.
Stefan Bednarek

Musa Çaxarxan Czachorowski „Niebo zalewa mi oczy / Күзләремә күк тула”

Wydanie polsko-tatarskie
Tłumaczył Lenar Szajeh

Okładka przód [pdf]

Okładka tył [pdf]

Or. Nad książkami, „Odra” nr 5 (727), 2023 miesięcznik [pdf]

Artykuł Jana Tutaka Jest taka książka, „Przegląd Tatarski” nr 3 (59), 1445/2023, s. 13. [pdf]

Wiersze Musy Czachorowskiego dobrze zna cała tatarska społeczność. Recytowane są przy rozmaitych okazjach, posiada je także w swoim repertuarze nasz Tatarski Zespół Dziecięco-Młodzieżowy Buńczuk. Sam Musa bardzo chętnie prezentuje nowe wiersze na spotkaniach autorskich w Białymstoku czy Sokółce. Z przyjemnością dowiedzieliśmy się, że przetłumaczone zostały na język tatarski, a teraz ukazują się w dwujęzycznym zbiorze opublikowanym przez wydawnictwo Akwedukt. Dzięki temu po raz pierwszy będziemy mieli możliwość przeczytania ich i po polsku, i po tatarsku. To naprawdę ważne wydarzenie w życiu naszej wspólnoty.

Krzysztof Edem Mucharski

Utwory zebrane w obecnym tomiku przetłumaczył na język tatarski z rosyjskich przekładów Musy Czachorowskiego wspomniany powyżej Lenar Szajeh. Dwujęzyczna publikacja – po polsku i po tatarsku – jest pierwszym tego rodzaju przedsięwzięciem w polskiej literaturze. Mamy dzięki temu rzadką możliwość obcowania z polskością i tatarskością wierszy oraz autora. Odnajdźmy ich podskórną czułość…

Paraska Nalewajko