Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wystawę prac Miry Żelechower-Aleksiun wraz z wierszami Mariusza Olbromskiego pt. „Wieża czasu”
Udostępnienie 24 września (sobota) 2022 roku o godz. 12.00
Prace eksponowane w Sali Koncertowej Klubu MiL do 2 grudnia (piątek) 2022 roku
od. pon. do piątku w godz. od 10.00 do 18.00
w soboty od 12.00 do 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Plakat [pdf]
Mariusz Olbromski. ''Wieża czasu'' (okładka) [pdf]
Mariusz Olbromski urodził się w 1955 roku w przygranicznym Lubaczowie w rodzinie inteligenckiej o korzeniach kresowych. Studiował w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Uniwersytecie Wrocławskim, jest z wykształcenia polonistą i filologiem klasycznym, z praktyki – muzealnikiem. Po ukończeniu studiów wrócił do rodzinnego miasta. Był współzałożycielem i przez dziesięć lat prezesem Klubu Inteligencji Katolickiej w tym mieście, które po wojnie na ponad pół wieku stało się stolicą wypędzonych ze Lwowa arcybiskupów Lwowskich i w którym zamieszkało również szereg rodzin zza wschodniej granicy. Od 1990 roku przez okres dziesięciu lat kierował rozwojem kultury w województwie przemyskim jako dyrektor wojewódzkiego Wydziału Kultury budując od podstaw nowe zasady funkcjonowania instytucji kultury, a także współpracę w tej dziedzinie z miastami na terenie obecnej Ukrainy, a szczególnie ze Lwowem, Drohobyczem, Krzemieńcem. Intensywnie wspierał odrodzenie i rozwój polskich towarzystw kultury na tamtym terenie.
Był członkiem redakcji „Gazety Lwowskiej”, a później kwartalnika „Lwowskie Spotkania”, gdzie ogłaszał liczne artykuły i wiersze. Podejmował szereg inicjatyw ważnych dla polskich środowisk na Ukrainie, między innymi: Festiwale Kultury Polskiej, Dni Zbigniewa Herberta we Lwowie, Konkursy Literackie im. Kazimierza Wierzyńskiego, Dni Franciszka Karpińskiego w Stanisławowie; angażował się w organizację Muzeum Juliusza Słowackiego w Krzemieńcu i Muzeum Józefa Conrada-Korzeniowskiego w Berdyczowie. Wniósł ideę utworzenia Muzeum Aleksandra Fredry w Rudkach oraz Muzeum Mikołaja Reja w Zurawnie nad Dniestrem.
Po przemianach administracyjnych został na okres dziesięciu lat dyrektorem Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej. Doprowadził do wybudowania nowoczesnego i okazałego gmachu Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej oraz utworzenia nowych oddziałów: Muzeum Historii Miasta Przemyśla, a także unikalnego Muzeum Dzwonów i Fajek. Od kilku lat kieruje działalnością Muzeum Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku w Podkowie Leśnej pod Warszawą, gdzie odbywają spotkania z udziałem wybitnych intelektualistów, a od trzech lat spotkania literatów – ”Wiosny Poetyckie”. Organizowane są liczne wystawy i koncerty.
Poeta debiutował w latach osiemdziesiątych w bezdebitowej, warszawskiej „Młodzieży Katolickiej” redagowanej przez ks. Jerzego Popiełuszkę. Opublikował książki: Dwie podróże, Niepojęte, niewysłowione, W poszukiwaniu za gubionych miejsc, Poemat jednej nocy, Lato w Krzemieńcu. Legendy znad Ikwy, a takie zarys historii literatury polskiej, będący zarazem bogato ilustrowanym albumem: Śladami słów skrzydlatych. Pomniki pisarzy i poetów polskich na Kresach Południkowych dawnej Rzeczypospolitej. Jest autorem książek: Róża i kamień. Podróże na Kresy oraz Dwa skrzydła nadziei - poetyckiej refleksji o pielgrzymkach Jana Pawła II do Lubaczowa i Lwowa, a także współautorem okolicznościowego wydawnictwa Józef Conrad-Korzeniowski marynarz z Kresów. Wydania jego utworów ubogacają grafiki Tadeusza Nuckowskiego i Krystyny Grzegockiej oraz fotografie Adama Bujaka, Ludwika Gronowskie go Krzysztofa Hejke, Arturo Mari, Jana Skłodowskiego i in. Do poematów Rozważania Lubaczowskie i Poemat jednej nocy muzykę skomponował Andrzej Schmidt – ”Wincenty z Krakowa”, dawnej współpracujący z Piwnicą „Pod Baranami".
Laureat konkursów literackich. Ogłaszał utwory w czołowych periodykach, w: „Akcencie”, „Arce”, „Frazie”, „Toposie”, „Twórczości”. Od wielu lat publikuje w „Roczniku Lwowskim” i „Kurierze Galicyjskim”. W twórczości swej rozwija tematykę kresową, a szczególnie jest mu bliska refleksja o dziejach kultury polskiej, żydowskiej, ukraińskiej na obszarze pogranicza.
Misję podtrzymywania wielowiekowych związków z Ukraińcami, budowania porozumienia i współpracy między elitami kultury obu narodów, realizował w ciągu ostatnich kilkunastu lat, współorganizując spotkania intelektualistów polskich i ukraińskich w Krzemieńcu pod nazwą Dialog Dwóch Kultur. Plonem ich jest, między innymi, kilkanaście tomów rocznika naukowo – literackiego, a także szereg wystaw, jak również tablic pamiątkowych m.in. dla świętego Jana Pawła II oraz Juliusza Słowackiego.
Prace Miry Żelechower-Aleksiun, zamieszczone w tej książce, są - w odczuciu poety - wyjątkowym darem losu i niezwykłym osiągnięciem artystycznym.
Mira Zelechower-Aleksiun urodzona w Millerowie nad Donem 1941 roku, gdzie rodzice znaleźli się jako uciekinierzy po wybuchu II wojny światowej. Powróciła z matką do Polski po zakończeniu wojny w 1945 roku na tzw. Ziemie Odzyskane bez ojca, który został zamordowany przez nazistów.
Studia w Wyższej Szkole Stuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) we Wrocławiu. Dyplom w Katedrze Malarstwa Architektonicznego u prof. Stanisława Dawskiego w 1966 roku. Poza malarstwem zajmowała się również scenografią. Współpracowała z Włodzimierzem Hermanem w Teatrze Studenckim „Kalambur”, Jerzym Bielunasem, Kazimierzem Braunem we Wrocławskim Teatrze Współczesnym, Wiesławem Hejno w Teatrze Lalek we Wrocławiu a od 1987 roku z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice” (z Włodzimierzem Staniewskim) oraz Teatrem „Pieśń Kozła” (z Grzegorzem Bralem i Anną Zubrzycki).
W swoim dorobku ma udział w ponad osiemdziesięciu wystawach zbiorowych i indywidualnych. Za najbardziej znaczące uważa uczestnictwo w wystawie „Polaków portret własny” w 1979 w Krakowie. W latach 80-tych XX wieku współtworzyła ruch Kultury Niezależnej, współorganizowała Krajowe Biennale Młodych „Droga i Prawda”.
W 2007 we współpracy z Teatrem Duble Edge z USA (Ashfield) stworzyła scenografię do spektaklu Republic of Dreams, której kontynuacją był cykl obrazów „Kalendarz Pamięci według Brunona Schulza”. Pierwszy raz cykl ten pokazany był w Nowym Jorku w teatrze La Mamma wraz ze spektaklem. Potem wielokrotnie wystawiany w kraju. W wielowarstwowej przestrzeni „Sklepów cynamonowych artystka odnalazła dobrze sobie znany rytm żydowskiego kalendarza. Snuje w nim wielopoziomową narrację - obrazuje okruchy, ślady przeszłości i teraźniejszości, ukryte w rozmaitych niszach, wąwozach, skalnych rozpadlinach.
Pełny biogram artystki opracowała Monika Braun w książce wydanej przez wydawnictwo Via Nova w 2016 roku pt. „Mona opowieść malarki", w której autorka z życia Miry uczyniła materię literacką. Obrazy Miry Zelechower-Aleksiun znajdują się w kolekcjach: Muzeum Watykańskiego, Wilhelm Hach Museum w Ludwigshafen, Muzeum Narodowym w Warszawie i Muzeum Narodowym Wrocławiu oraz zbiorach prywatnych. Mieszka we Wrocławiu.
Strona artystki: www.jaromiramona.pl
Zdjęcia wystawy [pdf] |
Spotkanie transmitowane online
