Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wystawę pt. „Łużycka Wielkanoc”

Udostępnienie 31 marca (piątek) 2023 roku o godz. 10.00
Prace eksponowane w Sali koncertowej Klubu MiL do 12 kwietnia (środa) 2023 roku
od poniedziałku do piątku w godz. 10.00–18.00
w soboty 12.00–18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Wystawa pn. Łużycka Wielkanoc, czyli jutry, jastry, jatšy prezentuje różnorodne obrzędy i zwyczaje słowiańskiego narodu Łużyczan obu wyznań: katolickiego i ewangelickiego na Górnych Łużycach i na środkowych Łużycach (Saksonia) oraz na Dolnych Łużycach (Brandenburgia) w Niemczech: konne procesje jeźdźców wielkanocnych, targi wielkanocne, pieśni tzw. Kantorek, dary wielkanocne od rodziców chrzestnych, toczenie pisanek, palenie ognisk wielkanocnych, zdobienie pisanek według tradycyjnych motywów i metod – woskowane (dwubarwne), tzw. bosowane (wielobarwne, zdobione metodą nakładania barwionego wosku), wydrapywane oraz wytrawiane kwasem.

Fotografie pisanek łużyckich pochodzą ze zbioru kart pocztowych „Serbske jutrowne jejka”, Hamm 1996, Artcolor Verlag oraz „Bunte Ostergrüsse”, Bautzen/Budyšin 1996, Domowina-Verlag.
Pozostałe materiały pochodzą z łużyckich folderów (kopie powiększone). Powiększenia fotografii łużyckich pisanek pochodzą ze zbiorów Andrzeja Czermaka z Towarzystwa Polsko-Serbołużyckiego, Oddział Dolnośląski we Wrocławiu. Wystawę przygotowała Ludmiła Gajczewska z Towarzystwa Polsko-Serbołużyckiego, Oddział Dolnośląski we Wrocławiu.

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wystawę Rafała Bakalarczyka pt. „Demony wojny”

W części muzycznej wernisażu koncert wiolonczelowy uczennic Państwowej Szkoły Muzycznej II st. im. R. Bukowskiego we Wrocławiu: Heleny Szkwerko, Aleksandry Olejniczak, Anny Cieplik. Przygotowanie Aldona Markowicz.
Udostępnienie 3 lutego (piątek) 2023 roku
Wernisaż 4 lutego (sobota) 2023 roku o godz. 16.00
Prace eksponowane w Galerii Klubu MiL do 9 maja (wtorek) 2023 roku
od poniedziałku do piątku w godz. 10.00–18.00
w soboty 12.00–18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Katalog [pdf]

Program:
J. S. Bach – Preludium, Allemande i Courante z II Suity d – moll
Helena Szkwerko – wiolonczela
L. Boccherini – Sonata C G.6 cz. I i II cz.
Aleksandra Olejniczak – wiolonczela
towarzyszenie b.c. Anna Cieplik

Malarstwo Rafała Bakalarczyka
Subtelność zestawiona z chropowatością, momentami aż żylastą, z ostrą strukturą materii, z ledwie widocznymi zarysami czegoś konkretnego, w malarstwie Rafała Bakalarczyka tworzy osobny świat. Owa subtelność jest sceną, na której rozgrywa się malarski spektakl. Delikatność malowanych płaszczyzn jest bliska idealnej miękkości, wymagającej od malarza nie lada do świadczenia, której kunszt wyrabia się cierpliwie latami i której sposób istnienia na płótnie jest „świeży”, „czysty”, pod względem warsztatowym, a w jak najbardziej pozytywnym znaczeniu, pobrzmiewa w tym echo dalekowschodniej koncepcji tworzenia sztuki, w której myśl, czas, proces, zmaganie i doskonalenie jest funkcją podstawową. Rzeczą oczywistą jest to, że samo doskonalenie warsztatu, sprawność manualna są ważne, ale to tylko część roboty malarskiej. Trzeba mieć coś ważnego do powiedzenia, szczególny rodzaj wrażliwości i wyobraźnię, coś wyjątkowego, by w tworzonym dziele sztuki istniała głębia. W obrazach artysty pojawiaj ą się jakieś kształty, przedmioty, które w dużym uproszczeniu przypominają struktury czy przedmioty świata rzeczywistego, nieokreślone fragmenty budowli, dziwny pejzaż, postacie ludzkie umieszczone w tym poważnym, tajemniczym nastroju łagodnego wiotkiego jedwabiu światła spływającego w nieokreśloną przestrzeń. Świat zadumy, melancholii, przedłużonej refleksji, żyjący na krawędzi tego zwiewne i chropowate. W tym zespoleniu dwóch wartości, w owej harmonii dwóch przeciwieństw następuje spotkanie jako nowa jakość, buduje się specyficzny nastrój, z szaroczerni, z przebłyskami czerwieni, z mgły brunatnej. Uroda materii tych obrazów zawiera własną prawdę, jedynie przypomina świat rzeczywisty, jest sama w sobie, malarstwem w malarstwie, tworzy niepowtarzalną poetykę. Ta poetyka rodzi się z osobnej wrażliwości artysty i ujawnia się w poetyce języka plastycznego, języka malarskiego. Język malarski, czyli kolor i jego rodzaj nastroju, chromatyka, sposób po łożenia plam barwnych, ich nasycenie, kompozycja i odręczny ślad narzędzia tworzą jego indywidualny charakter, osobność, własną prawdę twórcy. Jest w tym malarstwie afirmacja świata, ale w sposób niebanalny, za pomoc ą milczenia. Sam obraz malarski jako przedmiot jest w swojej istocie milczący, bezwzględnie milczący, który zaczyna żyć przy spotkaniu wzroku wrażliwego odbiorcy. Malarstwo Rafała Bakalarczyka jest t ą niezwykłą poetycką przestrzenią, malarską przestrzenią, osobną, wystarczy je zobaczyć.

Stanisław Baj, ASP w Warszawie

„Demony wojny” to ekspozycja nawiązująca do trwającej za naszymi granicami wojny, niosącej spustoszenia, dramaty, ale też wszechobecne poczucie niestabilności, niepewności, lęku. Autor jednak nie ukazuje bezpośrednio i obrazowo „okropności wojny” (by nawiązać do cyklu grafik de Goi) dziejącej się za granicą. O niej dowiadujemy się za pośrednictwem mediów czy relacji i świadectw tych, którzy uciekają, szukając blisko nas bezpiecznej, choćby tymczasowej przystani, ale w pełni nie jesteśmy w stanie nawet wyobraźnią objąć ogromu tego dramatu i doświadczenia. [...]
Rozszerzona informacja o wystawie [pdf]

Autor

Rafał Bakalarczyk (ur. 1986) – z wykształcenia doktor nauk społecznych, pracuje jako adiunkt w Instytucie Pracy i Spraw Socjalnych, a zawodowo i częściowo też społecznie od lat zajmuje się działaniami wspierającymi osoby zagrożone wykluczeniem, osoby starsze, z niepełnosprawnościami oraz ich rodziny. Ukończył też Akademię Sztuk Pięknych na kierunku malarstwo. Dyplom obronił w pracowniach prof. Waldemara Mariana Kuczmy i prof. Pawła Jarodzkiego. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Ma za sobą wystawy autorskie we Wrocławiu, Lubinie i Warszawie oraz udział w wystawach zbiorowych w różnych miastach. Pisze wiersze już prawie od 20 lat. W 2021 r. część z nich zebrał w tomiku poetyckim „Wiersze(m)” ilustrowanym także własnymi rysunkami. Mieszka we Wrocławiu. Bliskie są mu m.in. duch książek Żeromskiego, długie spacery na świeżym powietrzu, nastrój staroświeckich kawiarenek i klimat flamandzkiego malarstwa różnych epok