Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na koncert fortepianowy Piotra Kowala pt. „Joanna Bruzdowicz in memoriam”

10 listopada (czwartek) 2022 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Koncert transmitowany online

Koncert zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Plakat [pdf]

Piotr Kowal – pianista, kameralista, pedagog. Absolwent Akademii Muzycznej im. K. Pendereckiego w Krakowie w klasie fortepianu prof. dr. hab. Andrzeja Pikula (dyplom z wyróżnieniem). W 2018 r. uzyskał stopień doktora sztuki. W 2014 r. pianista rozwijał umiejętności w klasie fortepianu prof. Konstanze Eickhorst w trakcie studiów w Musikhochschule w Lubece, a w 2021 na studiach podyplomowych w klasie prof. Aquilesa Delle Vigne. Prowadzi aktywną działalność koncertową występując jako solista i kameralista. Od 2015 r. pracuje jako pedagog na stanowisku nauczyciela i kierownika Sekcji Fortepianu w Szkole Muzycznej I i II st. im. B. Rutkowskiego w Krakowie, a od 2016 jako asystent w Katedrze Fortepianu Akademii Muzycznej im. K. Pendereckiego w Krakowie. W 2022 r. otrzymał stypendium twórcze ministra kultury w celu propagowania i promocji twórczości kompozytorki – Joanny Bruzdowicz.
Piotr Kowal - rozszerzona nota [pdf]

Joanna Bruzdowicz (ur. 17 maja 1943 r. w Warszawie, zm. 3 listopada 2021 r. w Taillet) – kompozytorka emigracyjna, która większą część swojego życia spędziła w Belgii i Francji, a jej bogata i zróżnicowana twórczość została dostrzeżona na zachodzie Europy. Mimo to wydaje się jednak, że w Polsce wciąż pozostaje nieznana szerszej publiczności. Zakres jej działalności twórczej obejmował sfery muzyki scenicznej, kameralnej, elektroakustycznej, symfonicznej i filmowej. Kierunek jej artystycznych zainteresowań ukształtował kontakt z wybitnymi mentorami: Kazimierzem Sikorskim, Nadią Boulanger, Olivierem Messiaenem i Pierrem Schaefferem. Rozwijała wówczas umiejętność posługiwania się zróżnicowanymi językami muzycznymi. Okres poszukiwań twórczych trwał mniej więcej do początku lat 80. Powstały wtedy liczne utwory z wykorzystaniem warstwy elektroakustycznej, ale również dzieła zupełnie odmienne, w stylu messiaenowskiego catalogue d’osieux, czy będące pod wpływem nurtu neoklasycznej motoryki. W latach 80. kompozytorka zdecydowała o zakończeniu poszukiwań twórczych i zwróciła się w stronę eksploracji brzmienia instrumentów akustycznych. Zrezygnowała z dążenia ku brzmieniom awangardowym, a jej muzyka stała się bardziej zintegrowana stylistycznie, będąc swoistą hybrydą dotychczasowych doświadczeń artystycznych. Oprócz działalności kompozytorskiej Bruzdowicz angażowała się w liczne inicjatywy społeczne, współtworząc i uczestnicząc w wielu organizacjach muzycznych (współzałożycielka polskiej sekcji Jeunesses Musicales, Groupe International de Musique Electroacoustique de Paris, Belgijskiego Towarzystwa im. Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego, Festival International de Musique en Catalogne). Bardzo istotną sferą jej twórczości kompozytorskiej była muzyka filmowa. Współpracowała z wieloma francuskimi reżyserami, komponując muzykę do 34 filmów, współpracując m.in. z Agnes Verdą. Film powstały przy współpracy obu artystek pt. „Bez dachu i praw” otrzymał nagrodę Złotego Lwa w Wenecji.