Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu oraz Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zapraszają na prezentację książki Pawła Skrzywanka pt. „Radiowy kaowiec czyli kulturalnie o Wrocławiu”Prowadzenie: Robert Gawłowski
Paweł Skrzywanek, „Radiowy kaowiec czyli kulturalnie o Wrocławiu” (okładka) [pdf]
Książka Pawła Skrzywanka pt. Radiowy kaowiec czyli kulturalnie o Wrocławiu wydana została przez Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu.
Paweł Skrzywanek należał, obok Jarosława Obremskiego, Henryka Feliksa, Pawła Wrabca, Tomasza Szaynoka, do grupy najmłodszych radnych I kadencji Rady Miejskiej Wrocławia (1990–1994). On miał 24 lata i w czerwcu 1990 roku został wiceprzewodniczącym Rady. To była z pewnością, w pracach lokalnego samorządu, grupa wyróżniająca. Stała się istotną siłą, budującą perspektywę myślenia w kategoriach nie kadencji, ale dekad. Paweł Skrzywanek w 1991 roku został dyrektorem Wydziału Kultury Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu. Jego praca miała połączyć wyzwania związane z problemami kultury na styku administracji państwowej i samorządowej. Jedną z jego pierwszych decyzji było przekonanie wojewody wrocławskiego do przekazania samorządowi Wrocławia… Ratusza, wraz ze znajdującym się w jego wnętrzach Muzeum Miejskim. Uczynił to na długo przed tzw. „ustawą kompetencyjną”. Brał udział, jako doradca kolejnych ministrów kultury, w tworzeniu listy instytucji i wydarzeń artystycznych, które przekazano samorządom lokalnym jako organom prowadzącym. Nawet gdy przestał być urzędnikiem państwowym, kultura zawsze była bliska jego sercu, szczególnie dbałość o zabytki i dziedzictwo kulturowe. Publikowane obecnie jego radiowe felietony są właśnie historią i opowieścią o Ludziach, Miejscach, Wydarzeniach, nie tylko wrocławskiej, Kultury. Wszyscy mają świadomość znaczenia kultury i przekonania, że miasto to zbiór naczyń połączonych. Łączenie rozmaitych grup zawodowych, odmiennych perspektyw, rozbieżnych doświadczeń, a także wszystkich pokoleń czyni z Wrocławia miasto europejskie, otwarte, Miasto Spotkań… Bogdan Zdrojewski ...poznałem młodego, wrocławskiego opozycjonistę i radnego, z którym po wielu latach przyszło mi współpracować. On był wtedy szacownym radnym Rady Miejskiej Wrocławia, a ja zaczynałem swoją dziennikarską przygodę jako reporter Radia ESKA. Ja relacjonowałem długie posiedzenia pierwszej Rady Miejskiej Wrocławia, a radny Skrzywanek był jednym z aktywniejszych i barwniejszych bohaterów tej kadencji. Jako początkującemu reporterowi pierwszego komercyjnego radia we Wrocławiu mocno zapadły mi w pamięć opowieści głoszone na sali sesyjnej przez młodego radnego z opozycyjnym doświadczeniem. Jego polemik z radnym Jerzym Przystawą z Solidarności Walczącej czy wystąpień opisujących instytucje kultury, które próbowały się odnaleźć w kapitalistycznej rzeczywistości, słuchało się z autentyczną ciekawością. Tym bardziej że okraszone były, jak to u Pawła, ciekawymi anegdotami i opowieściami o spotkaniach z ważnymi tego świata. Tomasz Duda Znakomicie powiedziane i doskonale napisane. Felietony radiowe Pawła Skrzywanka to nie tylko kronika wrocławskiej kultury okresu pandemii, ale też jej bogate dzieje po roku 1989. Niezwykły dokument czasu ukazujący zdarzenia i ludzi, o których należy pamiętać. Głos ważny i wolny, wolność ubezpieczający. Robert Gawłowski 
Paweł Skrzywanek (ur. 1965) – wrocławianin, absolwent historii na Uniwersytecie Wrocławskim, od trzydziestu lat związany „uzdrowiskowością”. Obecnie zarządzający Uzdrowiskiem Sopot. W latach 80. XX wieku był działaczem opozycyjnych, niezależnych organizacji studenckich. Radny i wiceprzewodniczący Rady Miejskiej Wrocławia I kadencji. Animator kultury, uczestnik wielu przedsięwzięć związanych z promocją działań artystycznych i ochroną zabytków. Inicjator wpisu Hali Stulecia we Wrocławiu na Światową Listę UNESCO. Autor licznych scenariuszy filmowych promujących dziedzictwo kulturowe Dolnego Śląska oraz artykułów popularyzujących historię regionu. Za swoją pracę i działalność społeczną wielokrotnie odznaczany i nagradzany. Swoje felietony radiowe wygłaszał na falach Radia Rodzina w latach 2021–2024. 
Robert Gawłowski (ur. 1957) – absolwent wrocławskiej polonistyki, poeta, prozaik, krytyk literacki, scenarzysta, autor audycji i słuchowisk radiowych. Debiutował jako poeta w 1977 roku. Opublikował zbiory wierszy: Nie ukrywajmy tego szaleństwa (1983), Ograniczony wybór (1984), Marko Polo szuka nowej drogi (1984), Marko Polo (1987), Podróż chroniczna (1997), Georg – ostatnie chwile, ostatnie błyski (1998), Pył (2020), Dotknięcie (2020), Wieża wiatrów (2021), Życie wieczne (2022), Peregryn (2022), Boskie światło (2024), Otium i inne wiersze rzymskie (2024). Autor sztuki teatralnej o Edycie Stein pt. Droga w ciemności i zbioru opowiadań Pan Świat (2018). Swoje dzieła publikował w wielu czasopismach w Polsce i za granicą. |
Spotkanie transmitowane online
Uroczysty koncert w 234. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja