Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wystawę pt. „Odra – rzeka w Hiszpanii w fotografiach Ryszarda Sławczyńskiego”

Udostępnienie 11 października (środa) 2023 roku o godz. 10.00
Prace eksponowane w sali koncertowej Klubu MiL do 22 stycznia (poniedziałek) 2024 roku
od. pon. do piątku w godz. od 10.00 do 19.00
w soboty od 12.00 do 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Katalog [pdf]

Odra – rzeka w Hiszpanii
Tak, to nie pomyłka, w Europie płyną trzy Odry: jedna w Czechach, Polsce i Niemczech, druga w Chorwacji (82,7 km) i ta na północy Hiszpanii (65 km). Najkrótsza droga z Wrocławia nad hiszpańską Odrę prowadzi przez Bordeaux we Francji, dalej wzdłuż zatoki Biskajskiej, gdzie w Pirenejach przekroczymy granicę francusko-hiszpańską i po przejechaniu Kraju Basków wjedziemy na obszar wspólnoty Kastylia i León, tu w prowincji Burgos płynie nieżeglowna Rio Odra.
          Źródło hiszpańskiej Odry wypływa na północ od masywu Peña Amaya w pobliżu miejscowości Fuenteodry u podnóża Lorilli. Początkowo kieruje się na wschód, by po krótkim odcinku zmienić bieg na południe. W miejscu, gdzie uchodzi źródło Odry, biorą swój początek jeszcze dwie inne rzeki i jest to Arroyo del Plantino oraz Arroyo del Congosto. Nad Rio Odra znajdują się kaskady, a także rezerwaty przyrody (np. Lagunas de Villasandino) z bogatą roślinnością i ptactwem. Latem stan wody jest niski, ale jak opowiadają mieszkańcy tych nadodrzańskich miejscowości, w okresie jesienno-zimowym jej poziom potrafi się gwałtownie podnieść.
          W górnym biegu przepływa przez równinę doliny Humada, a od miejscowości Villavedón obszarem, gdzie uprawia się m.in. buraki, kukurydzę, słonecznik, lucernę oraz drzewa owocowe. Pola położone w sąsiedztwie tak w jej górnym, jak i dolnym biegu nawadniane są wodą pobieraną z rzeki. Na terenie tym niegdyś znajdowały się winnice, a ich pozostałością są dzisiaj liczne winiarnie i tłocznie.
          Mieszkańcy dorzecza naszej księżnej Odry mogli trafić nad brzegi tej hiszpańskiej rzeki w średniowieczu, ponieważ prowadzi tędy szlak św. Jakuba, którym XI-XIV w. i obecnie przemieszczali się pielgrzymi, udając się do Santiago de Compostela, uznanym w XII wieku za najważniejsze centrum chrześcijaństwa po Jerozolimie i Rzymie. Przez Odrę szlak Camino de Santiago prowadzi między dwiema nadodrzańskimi miejscowościami Villasilos i Pedrosa del Principe. Pielgrzymi przekraczają tam rzekę przez solidny drewniany most Barceński.
          Poruszając się wzdłuż hiszpańskiej Odry, zauważyć można, że we wszystkich miejscowościach, przez które przepływa, bądź w tych położonych w jej bliskim sąsiedztwie, znajdują się duże kościoły wniesione w stylach romańskim i gotyckim, czasami z przyległymi zabytkowymi cmentarzami jak np. w Sandoval de la Reina, gdzie tuż nad rzeką jest stara pustelnia. Na całej długości rzeki spotykamy również stare kamienne mosty, dziś wyłączone z ruchu, stanowiące materialne ślady przeszłości, a w pobliżu dawnych przepraw wzniesione zostały, nowe już z betonu i stali. Zdecydowana większość miejscowości położonych nad rzeką leży na jej prawym brzegu, a w ich granicach nie znajduje się koryto rzeki. W końcowym jej biegu Odra nazywana jest również Odrillą (czyli wielką).
          Wśród licznych małych cieków wodnych mieści się Brullés i jest ona głównym dopływem (lewym) Rio Odra, która w gminie Pedrosa del Príncipe wpływa rozlewiskiem do rzeki Pisuerga (275 km), a będącej prawym dopływem Duero (895 km). Duero na odcinku 130 km stanowi granicę między Hiszpanią a Portugalią i uchodzi do Oceanu Atlantyckiego w portugalskim Porto.
          Warto będąc w okolicach Burgos zawitać nad brzegi Rio Odra, szczególnie miła i ciekawa wizyta może okazać się dla mieszkańców dorzecza naszej księżnej Odry.

Ryszard Sławczyński

Ryszard Sławczyński (ur. 1962) – publicysta, wydawca. W 1999 roku założył i prowadzi Oficynę Wydawniczą Akwedukt. Miłośnik Odry i autor jedynej w polskim piśmiennictwie antologii wierszy o rzece pt. Kiedy Ty mówisz Odra (Wrocław 1999, wyd. II rozszerzone Wrocław 2020). Pomysłodawca i narrator filmu dokumentalno-artystycznego pn. Odra – poezja rzeki (Wrocław 2021). Rozpowszechnia wiedzę o rzece Odrze płynącej w Hiszpanii i Chorwacji.

Podróżnik, popularyzator kultury Kresów Wschodnich i Syberii. W 2012 roku przez miesiąc przebywał w Kazachstanie, a owocem tej podróży jest film Polacy na stepach Kazachstanu (Wrocław 2012). Wydał album fotograficzny Samochodem przez Kresy (Wrocław 2014), broszurę O dniach kultury polskiej w Chakasji na Syberii (Wrocław 2018). Autor licznych wystaw fotograficznych o tematyce kresowej. Wygłasza liczne prelekcje na temat dziedzictwa kulturowego Kresów Wschodnich oraz Syberii połączone z pokazami multimedialnymi.

Absolwent Technikum Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu, ukończył historię na Uniwersytecie Wrocławskim (praca magisterska pt. Odra i Nysa Łużycka jako granica pokoju. Propagandowy obraz granicy polsko-niemieckiej w latach 1945-1950) oraz studia podyplomowe z Zarządzania i Marketingu w Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu i Podyplomowe Studia Dziennikarskie na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Jest honorowym członkiem Dolnośląskiego Towarzystwa im. Fryderyka Chopina i Towarzystwa im. Ferenca Liszta. Od 2010 roku dyrektor Klubu Muzyki i Literatury we Wrocławiu.

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wystawę z okazji Jubileusz 70-lecia Bogusława Beszłeja pt. „Artyści muzycy w moich fotografiach”

Wernisaż: 15 listopada (środa) 2023 roku o godz. 18.00
W części muzycznej: Aleksandra Rupocińska – klawesyn, Katarzyna Kluczewska – fortepian
Wstęp z zaproszeniami

Finisaż: 15 stycznia (poniedziałek) 2024 roku o godz. 18.00
W części muzycznej: Michał Michalski – fortepian
Wstęp wolny

Prace eksponowane w Galerii Klubu MiL do 15 stycznia (poniedziałek) 2024 roku
od poniedziałku do piątku w godz. 10.00–19.00
w soboty 12.00–18.00
Wstęp wolny

Plakat [pdf]

Katalog [pdf]

„Pan zawsze!” – Bogusław Beszłej, muzyk i fotograf w rozmowie z Izabellą Starzec [pdf] [dostęp: 13.11.2023]. Dostępny w internecie

Gdy fotografia staje się poezją – komentarz do wystawy
Takie słowa można odnieść do wielu zdjęć wykonywanych przez Bogusława Beszłeja wykonanych w wielu wrocławskich scenach muzycznych. Wobec tak bujnego życia muzycznego, jakie jest we Wrocławiu, niezbędna byłaby kronika fotograficzna zespołów. Tu jednak jest inaczej, zdjęcia Bogusława Beszłeja to nie tylko dokumentacja, ale przede wszystkim swobodne fantazje na temat muzyków dyrygentów, a czasem nawet samych instrumentów uchwyconych w postaci wyczekującej. Kadry przedstawione ukazują szereg szczegółów; jest czasem tylko ręka muzyka, zdjęcie samego gryfu lub wentyli, a to daje większe wyobrażenie o pracy orkiestry niż tylko gra. Szczególnym rodzajem tych fantazji są impresje na wybrany temat na przykład na temat Chopina ciekawa koncepcja fotograficzna z obrazem pełnym ruchu i prawie słyszalnym dźwiękiem. Wokół tych pełnych życia obrazów unosi się cenny i wartościowy podziw dla muzyków i ich wielkiej sztuki.

Walentyna Węgrzyn

Czułe spojrzenie Pana Bogusława pióra redaktor Barbary Lekarczyk-Cisek
„Bywając częstym gościem Narodowego Forum Muzyki (a wcześniej – Filharmonii Wrocławskiej), niejednokrotnie mogłam obserwować Pana Bogusława Beszłeja, gdy ze swoim nieodłącznym towarzyszem – aparatem fotograficznym poruszał się bezszelestnie w przestrzeni sali koncertowej, a także podczas konferencji prasowych towarzyszących festiwalom muzycznym. Mogłam potem podziwiać jego zapisy „chwil ulotnych”: zatrzymane w kadrze gesty, spojrzenia, uśmiechy… Na swoich fotografiach pokazywał ludzi pięknie, czule, nawiązując z nimi niejako osobistą więź. Niejedna z tych fotografii stawała się potem najatrakcyjniejszą częścią mojej relacji z koncertu. Stawała się także zapisem mojej pamięci. Gustav Mahler w interpretacji Eiji Oue, którego zapamiętałam takim, jak na zdjęciu: w ekspresyjnym geście wyciągniętej ręki; piękny portret Aldony Bartnik śpiewającej kantatę J.S. Bacha; pełne humoru zdjęcia z opery buffo G. Pergolesiego La sreva padrone czy obraz szczęśliwego Paula McCreesha, wędrującego muzycznie po Anglii zielonej, kraju łąk… Osobiście najbardziej lubię zdjęcie Julii Lezhnevej w wielkim czerwonym berecie i z uśmiechem, który podkreśla jej dziecięcość. Uwielbiam też fotografie wnuczki Pana Bogusława, które kojarzą mi się z pięknym majowym porankiem. I tyle w nich miłości!”.

Bogusław Beszłej
Urodzony 15.11.1953 r. we Wrocławiu. Człowiek wielu talentów i niespożytej kreatywności. Muzyk, śpiewak, pomysłodawca licznych projektów muzyczno-artystycznych, fotograf, a nawet inspektor kredytowy po podyplomowym Prawie Bankowym. Miłośnik muzyki dawnej i portretowanych przez siebie artystów. Droga muzyczna wiodła go od elewa w Orkiestrze Reprezentacyjnej Śląskiego Okręgu Wojskowego w latach 60. XX wieku, przez artystę Chóru Polskiego Radia i Telewizji (1974) i w Państwowej Operze we Wrocławiu (1970–1976), gdzie rozpoczął fotografi czne „podglądanie” artystów zza kulis, po studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim (1982–1987). Pracował w Zespole Kameralnym Polskiego Radia jako solista śpiewak oraz w Szkole Muzycznej II st. we Wrocławiu i w V Liceum Ogólnokształcącym jako nauczyciel. Przez 12 lat pracował u Wrocławskich Kameralistach Cantores Minores Wratislavienses na stanowisku artysty chóru. Odbył liczne koncerty w Polsce i za granicą oraz występował z zespołem Collegio di Musica w dwóch koncertach Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans (1993, 1994), które można określić, jako jedne z pierwszych powojennych prób historycznego wykonawstwa muzyki baroku w Polsce. Zawodowe peregrynacje jubilata wzbogacała stopniowo rozwijana pasja do fotografowania, którą obrazuje urodzinowa wystawa. Pierwsze spotkania z tą sztuką przypadły na późne lata 50., kiedy asystował swojemu ojcu przy wywoływaniu filmów, wykonywaniu odbitek stykowych, a także przy powiększalniku. Od 1977 roku przez kilka lat pracował w Spółdzielni Pracy „Fotografika”. Punktem zwrotnym stało się zatrudnienie w biurze Filharmonii Wrocławskiej i Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans (2005), gdzie po dwóch latach rozpoczął zawodowe fotografowanie koncertujących artystów muzyków i śpiewaków, orkiestr, chórów oraz zespołów kameralnych z Polski i całego świata.

Izabella Starzec