Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na spotkanie pt. „O Tadeuszu Różewiczu opowiada Matthias Kneip”Prowadzenie Maria Dębicz
Matthias Kneip, „111 powodów, by kochać Polskę” (okładka) [pdf] 
Tadeusz Różewicz (ur. 9 października 1921 r. w Radomsku, zm. 24 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu ) – polski poeta, dramaturg, prozaik, scenarzysta filmowy, należy do grona najwybitniejszych i wszechstronnych pisarzy, wielokrotnie wymieniany jako kandydat do Nagrody Nobla, jego twórczość przełożono na 49 języków. Autor m.in. zbiorów wierszy i poematów „Niepokój” (1947), „Formy” (1958), „Nic w płaszczu Prospera” (1962), „Na powierzchni poematu i w środku” (1983), „Płaskorzeźba” (1991), „Matka odchodzi” (1999), dramatów: „Kartoteka” (1960), „Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja” (1964), „Białe małżeństwo” (1975), „Do piachu” (1979). „Tadeusz Różewicz był największym z żyjących poetów i pisarzy polskich. Był również znakomitym dramaturgiem. Różewicz zmienił polską poezję, stworzył jej nowy typ, co jest widoczne już w pierwszym jego tomie 'Niepokój'. Z biegiem lat obserwowaliśmy również, jak zyskuje na znaczeniu jego proza. Twórczość Różewicza bardzo silnie zapisała się w historii polskiej literatury. Wielu młodych poetów po nią sięga, często też nie uświadamiając sobie, że inspirują się Różewiczem” – tak wspominał T. Różewicza profesor Jacek Łukasiewicz. 
Maria Dębicz – historyk teatru, wieloletnia współpracowniczka Tadeusza Różewicza, związana z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu, scenarzystka, w latach 1972–2006 kierownik literacki w Teatrze Polskim.
Matthias Kneip – urodził się w roku 1969 w Regensburgu (Ratyzbonie), gdzie studiował germanistykę, slawistykę wschodnią oraz politologię. Jako dziecko dorastał w atmosferze tradycji niemieckich, polskich, śląskich i bawarskich, wpajanych mu od kołyski przez rodziców, którzy sami, jako Niemcy, dorastali na Górnym Śląsku. Później odkrył swą miłość do Polski i pracował jako lektor języka i literatury niemieckiej na Uniwersytecie Opolskim. Od roku 2000 Matthias Kneip jest naukowym współpracownikiem Deutsches Polen-Institut w Darmstadcie. Poza tym uprawia wolny zawód pisarza, publicysty oraz specjalisty od spraw polskich. Zalicza się do najbardziej znanych propagatorów kultury polskiej w Niemczech, jest także autorem wielu książek o Polsce. Za swe zaangażowanie w kulturalną wymianę niemiecko-polską otrzymał m.in. Kulturpreis Schlesien kraju związkowego Dolna Saksonia (2011) oraz Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, przyznany mu przez prezydenta Rzeczpospolitej (2012). Mieszka w Darmstadcie i w Regensburgu. 
Film z wydarzenia:
|
Spotkanie transmitowane online
Koncert transmitowany online