Uroczystość wręczenia prof. Tadeuszowi Zatheyowi nagrody Oddziału Związku Artystów Scen Polskich ZASP – Stowarzyszenia we Wrocławiu14 października (poniedziałek) 2024 roku o godz. 12.00 
W części muzycznej: Wydarzenie zorganizowane z okazji Międzynarodowego Dnia Muzyki. 
Prof. Tadeusz Zathey – absolwent dwóch wydziałów wrocławskiej PWSM: Wychowania Muzycznego (1970) i Dyrygentury (1976) w klasie prof. Adama Kopycińskiego. Studia dyrygenckie pogłębiał na stypendium rządu austriackiego w Hochschule für Musik w Wiedniu w klasie prof. Carla Österreichera (1982–1983). Od 1969 roku jest zatrudniony w Operze Wrocławskiej, najpierw na stanowisku asystenta kierownika chóru, od 1976 roku – asystenta dyrygenta, a od 1979 roku – dyrygenta. Zrealizował w niej 19 premier operowych i baletowych, m.in. prapremierę baletu R. Bukowskiego Antygona (1984) i polską prapremierę opery N. Rimskiego-Korsakowa Noc wigilijna (1987). Dokonał czterech pełnych instrumentacji oper, z czego jedna L’impresario in angustie D. Cimarosy, została zrealizowana na zamówienie Opery Wrocławskiej pod jego kierownictwem w 1996 roku, później wykonywana przez studentów Akademii Muzycznej we Wrocławiu na przedstawieniach Wydziału Wokalnego. Od 1972 roku jest nauczycielem akademickim w PWSM we Wrocławiu – obecnie Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego; po realizacji przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia został profesorem nadzwyczajnym tej uczelni. W 1995 roku otrzymał tytuł profesora sztuki muzycznej z rąk Prezydenta RP. Od 1 stycznia 2008 roku jest profesorem zwyczajnym Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Jako kierownik muzyczny zrealizował 42 premiery operowe i operetkowe ze studentami Wydziału Wokalno-Aktorskiego. Tadeusz Zathey posiada następujące odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi nadany w 2005 roku z okazji 60-lecia Opery Wrocławskiej, 2 Srebrne Krzyże Zasługi nadane w latach 1986 i 1996, Medal Edukacji Narodowej (2002), odznakę Zasłużony dla miasta Wrocławia i województwa wrocławskiego, złotą odznakę Towarzystwa Miłośników Wrocławia, odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”, a w 2007 roku z rąk Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odebrał brązowy medal „Gloria Artis”. Jest wykonawcą i dyrygentem na kursach interpretacji muzyki oratoryjnej z okazji corocznych Festiwali „Wratislavia Cantans”.
Związek Artystów Scen Polskich powołali aktorzy, 21 grudnia 1918 roku, wkrótce po odzyskaniu przez Polskę niepodległości […]. W okresie II Rzeczypospolitej ZASP był organizacją silną i skuteczną. Od samego początku przejął funkcję głównego organizatora życia teatralnego. W najogólniejszych zarysach uregulował prawa i obowiązki aktora w teatrze, ustalił stosunki prawne między aktorem a teatrem (regulaminy pracy), między teatrem a Związkiem (konwencje). Zatwierdził różne formy pomocy materialnej jak kasa pogrzebowa i kasa jubileuszowa. Powołał pismo związkowe „Scena Polska”, przyczynił się do utworzenia w roku 1925 Polskiego Instytutu Teatrologicznego i powołania w 1932 roku Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST). […]. W 1976 Związek Artystów Scen Polskich stał się członkiem FIA (International Federation of Actors), międzynarodowej organizacji skupiającej związki zawodowe aktorów na świecie. Na szczególne podkreślenia zasługują trzy ważne osiągnięcia ZASP-u w latach międzywojennych: szkolenie zawodowe aktorów, co po latach zaborów przyczyniło się do ujednolicenia wymowy scenicznej, wprowadzenie przymusu organizacyjnego, czyli konieczności i obowiązku należenia do jednego i tylko jednego związku; tylko członek ZASP, który podpisał konwencję z ZASP-em, mógł grać w teatrze […]. Podczas wojny ZASP działał w konspiracji. Patronował szkoleniu aktorów w mieszkaniach wykładowców, doprowadził do utworzenia Tajnej Rady Teatralnej, która powstała w roku 1940 z inicjatywy Bohdana Korzeniewskiego, Leona Schillera i Edmunda Wiercińskiego. […]. 13 grudnia 1981 roku wprowadzono stan wojenny. 1 grudnia 1982 roku ZASP został rozwiązany, a 19 grudnia 1983 roku odbył się Zjazd założycielski nowego ZASP-u. Wstąpiło do niego około 1300 osób.
|
Spotkanie transmitowane online