Henryk Wolniak-Zbożydarzyc „Zdziwiony”Domina Lingua wyprawiła ucztę. Zaprosiła na swoje „Zdziwiony” autorstwa Henryka Wolniaka-Zbożydarzyca. Nikt, kto bezustannie czuje podziw wobec języka, który tworzy ludzki świat, który pozwala się w języku-świecie zadomowić, obłaskawić go i powierzyć mu swoje myśli, uczucia, swoją duszę, nie odejdzie głodny, rozczarowany, z poczuciem straconego czasu. Niebywała maestria dekomponowania wydawałoby się nierozkładalnych struktur leksykalnych rdzeni, igranie morfologią, naginanie i łączenie nowo powstałych elementów w sensy zadziwiające swą głębią; wszystko to w tej poezji zdumiewa. Zdumiewa i zachwyca. Kamilla Termińska Język, szczególnie język zanurzony w tradycji kulturowej, daje poecie szkielet semantyczny i szkielet aksjotyczny, szkielet wartości. Tak właśnie – w języku poetyckim możemy odszukać te transcendentalne struktury wieczności. Podobnie jak wyspiarze polinezyjscy, którzy odnajdują drogę przez przestworza oceanu, patrząc w migotliwe, ledwo widoczne światło gwiazd. Dla poety ów blask gwiazd, w którym odnajduje transcendentalne struktury sensu i wartości, to język. Wolniak chce dokonać (i czyni to) heroicznego wysiłku, aby zmusić język do tego, aby można było wyrazić w nim poezję doskonałą. Jerzy Żurko D. Heck „Sylabizując sens”, „Topos” 2022, nr 3 (184), s. 191–193 [pdf] Izabella Degen, Niepowtarzalność poezji Henryka Wolniaka, „Pisarze.pl” nr 544, 2023 [pdf] 
|
Koncert transmitowany online