Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na ''Koncert muzyki polskiej'' w 145 rocznicę urodzin Mieczysława Karłowicza w wykonaniu klasy kameralistyki prof. Anny Gągoli z Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu11 maja (wtorek) 2021 roku o godz. 17.00 
Wykonawcy: Przy fortepianie: Maria Kownacka, Julia Wiśniowska, Michał Dąbrowski W programie utwory M. Karłowicza oraz St. Moniuszki, F. Chopina, Wł. Żeleńskiego, K. Skarżyńskiego i K. Szymanowskiego Strona Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu: amuz.wroc.pl 
Mieczysław Karłowicz herbu Ostoja (ur. 11 grudnia 1876 w Wiszniewie, zm. 8 lutego 1909 w Tatrach) – polski kompozytor i dyrygent. Autor m.in. ponad 101 pieśni oraz różnych utworów orkiestrowych, w tym 6 poematów symfonicznych. Przedstawiciel nurtu późnego romantyzmu. Również taternik, fotografik i publicysta. Karłowicz, urodzony na historycznej Litwie, spędził na wsi wczesne dzieciństwo mieszkając w rodzinnym majątku Sulistrowskich w Wiszniewie do szóstego roku życia. W 1882 rodzina Karłowiczów sprzedała majątek i zamieszkiwała początkowo w Heidelbergu, potem w 1885 w Pradze i w 1886 w Dreźnie, by ostatecznie w 1887 osiedlić się w Warszawie. Od dzieciństwa wychowany w muzycznej atmosferze (ojciec grał na wiolonczeli i fortepianie, w domu działał kwartet smyczkowy), podczas pobytu za granicą poznał muzykę operową i symfoniczną, m.in. dzieła Bizeta, Webera, Brahmsa, Smetany. Od siódmego roku życia pobierał naukę gry na skrzypcach w Dreźnie i Pradze. Po osiedleniu w Warszawie kontynuował naukę gry na skrzypcach u Jana Jakowskiego, a w latach 1889–95 był uczniem Stanisława Barcewicza, równocześnie studiując harmonię u Zygmunta Noskowskiego i Piotra Maszyńskiego, następnie zaś kontrapunkt i form muzycznych u Gustawa Roguskiego; w tych latach zaczął także komponować, z przełomu 1893/94 pochodzi pierwszy zachowany utwór Karłowicza ''Chant de mai'' na fortepian. Obok nauki gry i kompozycji Karłowicz studiował na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim nauki przyrodnicze. We wrześniu 1895 wyjechał do Berlina, postanowił poświęcić się kompozycji i podjął studia u Henryka Urbana. Od grudnia 1895 do końca 1896 powstała większość spośród 22 zachowanych solowych pieśni Karłowicza, w tym 10 do słów Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Pod koniec lat 90. Karłowicz podjął pracę nad ''Symfonią'' „Odrodznie”, którą skończył już po powrocie do kraju. W kwietniu 1901 Karłowicz ukończył studia i wrócił do Warszawy. 8 lutego 1909 r. zginął w Tatrach pod lawiną śnieżną podczas samotnej wycieczki górskiej na nartach, w drodze z Hali Gąsienicowej do Czarnego Stawu, u stóp Małego Kościelca. Obecnie znajduje się tam tablica pamiątkowa.
|
Koncert transmitowany online
Koncert transmitowany online