Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu

65 lat Klubu Muzyki i Litratury we Wrocławiu. Sala koncertowa.

Spotkania w 2019 roku

Towarzystwo Miłośników Grodna i Wilna zaprasza na projekcję filmu i prelekcję dra Krzysztofa Kunerta pt. "Ossolińczycy - 200 lat historii"

Po pokazie dyskusja o filmie
12 września (czwartek) 2019 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny

Plakat [pdf]

"Ossolińczycy - 200 lat historii" (Polska 2018) to dokument o Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich, przedstawiający historię i funkcjonowanie instytutu. Losy zakładu są podzielone na dwa okresy: lwowski i wrocławski.
Czas trwania: 57 minut, Gatunek: Film dokumentalny
Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Kunert

Produkcja trwała blisko 3 lata, a zdjęcia były kręcone w 5 krajach: ''Kilkadziesiąt dni zdjęciowych w Polsce, na Ukrainie we Lwowie, w Wiedniu w Austrii, w Szwajcarii. Byliśmy także w Wielkiej Brytanii śledząc losy tych rozgrabionych dzieł sztuki mam na myśli lwowską kolekcję rysunków Albrechta Dürera'' – opowiada w rozmowie z Radiem Wrocław autor scenariusza i reżyser, wrocławski dziennikarz Krzysztof Kunert. Zasadnicza struktura filmu oparta jest na ramach chronologicznych wyznaczonych przez dwa okresy funkcjonowania Zakładu Narodowego im. Ossolińskich: lwowski - od założenia Fundacji im. Ossolińskich w 1817 r. do zakończenia II wojny światowej oraz wrocławski rozpoczynający się po drugiej wojnie i trwający do dziś. Te dwie główne części dzielą się na kilka bardziej szczegółowych, które w filmie zostaną ukazane, przede wszystkim przez historie znaczących dla Zakładu osób. Okres lwowski obejmuje: genezę powstania Ossolineum, wybór Lwowa jako miejsca siedziby, pierwsze lata działalności w zaborze austriackim, budowania własnej pozycji najpierw w świecie kulturalnym i naukowym Lwowa, potem Galicji, a następnie także ponadzaborowym, czas rozkwitu w okresie międzywojennym oraz czas okupacji niemieckiej i sowieckiej. Pomysł powołania Zakładu nie pojawił się nagle. Ossoliński chciał, aby Fundacja przez niego powołana, stała się polską instytucją naukowo-kulturalną o zasięgu narodowym. Fundacja, zgodnie z wolą założyciela, miała składać się ze zbiorów książek, rękopisów, numizmatów i muzealiów i majątków ziemskich przeznaczonych na jej utrzymanie oraz drukarni. Zakład miał także wydawać własne pismo naukowe i opiekować się młodymi uczonymi [...]. Ofiarność i wsparcie polskiego społeczeństwa, które w XIX wieku uznało Ossolineum za instytucję narodową, sprawiły, że w połowie tego wieku Zakład miał ugruntowaną pozycję w życiu kulturalnym i naukowym Lwowa, a w drugiej połowie XIX w. stał się ośrodkiem polskiej kultury i nauki promieniującym na inne zabory. Jego pozycja i oddziaływanie, mimo ciągłych trudności finansowych, wzrosła w okresie międzywojennym. Dzięki zaangażowaniu zespołu oddanych pracowników Ossolineum pod koniec II RP stało się nowoczesną instytucją. Okres II wojny światowej to czas podejmowania prób ratowania zbiorów, a także nieskutecznych działań na rzecz zachowania samego Ossolineum. To wówczas decydują się losy Zakładu jako instytucji, a także jego zasobów i depozytów, w tym kilkunastu grafik Albrechta Dürera oraz autografu "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza. Przedstawione w filmie losy tych ostatnich zasobów stanowią ważny element narracyjny obrazu, spinając klamrą okres lwowski i wrocławski. Okres wrocławski obejmuje: czas podejmowania decyzji o wyborze Wrocławia na nową siedzibę Zakładu, adaptację Ossolineum do nowych warunków w nieznanym mieście, zmienne koleje w okresie PRL w ramach Polskiej Akademii Nauk, aż po czas współczesny, w którym Zakład powoli i systematycznie odbudowywał swoją pozycję w polskiej kulturze.
Dodatkowe informacje: www.grodnowilno.pl/ossolinczycy-200-lat-historii-polska-2018

Wydawnictwo Akademia Pióra, Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zapraszają na wieczór autorski dr Hanny Szłapki. Spotkaniu towarzyszy promocja debiutanckiego tomiku wierszy pt. ''Anatomia życia''. Prowadzenie dr Alina Bernadetta Jagiełłowicz (UWr)

9 września (poniedziałek) 2019 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny

Plakat [pdf]

Hanna Szłapka. ''Anatomia życia'' (okładka) [pdf]

Hanna Szłapka jest doktorem nauk humanistycznych o specjalności dydaktyka języków obcych. Jest tłumaczką języka angielskiego. Jej najważniejsze tłumaczenia monograficzne: Martin Kitchen, ''Europa między wojnami'', Wrocław 2007; Julian Young, ''Heidegger, filozofia, nazizm'', Warszawa–Wrocław 2000; Charles Carlton, ''Królewskie faworyty w Anglii'', Wrocław 1992. Pisze wiersze. W roku 2018 wydała debiutancki tom pt. ''Anatomia Życia'', który zredagowała Alina Jagiełłowicz.
Autorka mówi o sobie - Poezja dla mnie to wyrażanie chwilowych odczuć, wyrażanie w słowach najskrytszych myśli. To impuls, aby przekazać drugiej osobie to, co przeżywam, z nadzieją, że ta druga osoba myśli podobnie jak ja.
Wyjątek z posłowia Aliny B. Jagiełłowicz Psychoanalityki Hanny Szłapki: - ''Bez MIŁOŚCI czymże życie JEST? – Umieraniem li tylko i nieuzasadnionym cierpieniem, bezsensowną tułaczką w mrokach bezsensu.
Debiutancki tom wierszy Hanny Szłapki Anatomia życia w gruncie rzeczy stanowi wyrażony nie wprost akt oskarżycielski. Strzały paradoksu, nonsensu, absurdu wymierzone zostały przeciwko obowiązującemu w zachodniej kulturze kanonowi miłości i stereotypom obciążającym człowieka dysonansem, wewnętrznym konfliktem, sprzecznością uczuć i namiętności, dyskomfortem rozpaczy, dramatem traumy. Te zaś ostatecznie są stratą cennej energii i witalizmu. Poetka ma świadomość, że MIŁOŚĆ jest nieśmiertelna. Stąpa twardo po Ziemi i takie też są jej wiersze – mimo, iż ocierają się one o górne dumki, że balansują pomiędzy „absurd(h)ankami”. Czytelnikowi zatem, poszukującemu powiernika osobistych miłosnych rozterek, utwory Hanny Szłapki mogą przynieść ulgę. Stanowią bowiem potwierdzenie, że to miłość właśnie, mimo wzlotów i upadków, utrzymuje człowieka przy życiu i wynosi ponad doczesne zrządzenia…''

Dr Alina Bernadetta Jagiełłowicz - pracownik naukowo-dydaktyczny w Instytucie Filozofii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. W pracy naukowej i filozoficznej podejmuje problematykę z zakresu szeroko pojmowanej filozofii ochrony zdrowia, zintegrowanej z wielorakimi dziedzinami nauki i sztuki, m.in. filozofią człowieka, aksjologią, antropologią filozoficzną, eko-filozofią, filozofią dialogu, estetyką, waleologią, cerebrologią, arte-terapią. Jest autorką prac naukowych i filozoficznych, też popularnonaukowych, publicystycznych i literackich. Recenzentka tomów poetyckich. Opublikowała monografie: ''O naturze ludzkiej. Studium eko-filozoficzne'' (2002), ''Siedlisko ludzkie. Granice i perspektywy'' (2006), ''Szkice z filozofii sztuki. Dorośli, dzieci i zabawki'' (2007), ''Juliana Aleksandrowicza poszukiwania filozofii ochrony zdrowia” (2011). Współautorka (z E. Kozak i M. J. Gontarskim) podręcznika akademickiego ''O sztuce porozumiewania się'' (2002). Redaktor naukowy monografii: ''Humanizm a medycyna'' (2013), ''Profilaktyka wojny'' (2015), ''Revolucja. O potrzebie transformacji współczesnego człowieka'' (2017) oraz (z A. Drohomireckim) ''Infiltracja kultur w dobie postępującej globalizacji'' (2016). Autorka tomów poetyckich: ''haiku po polsku - pod skórką pomarańczy - dojrzewanie serc'' (2016), ''haiku po polsku - blizny roztęczania snów - prześwitem światło.'' Prezes Zarządu Akademii Ochrony Zdrowia przy Uniwersytecie Wrocławskim Spółka z o. o. Maluje. Prowadzi blog internetowy www.upokorzonym.pl.

Strona Wydawnictwa Akademia Pióra: akademia-oz.pl/?p=1200