Powstańcy Warszawscy, spotkanie
7 lutego (wtorek) 2017 roku o godz. 15.00 Wstęp wolny. Zapraszamy
''Powstanie warszawskie (1 sierpnia–3 października 1944 r.) – wystąpienie
zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez
Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną
działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego. Powstanie
warszawskie było wymierzone militarnie przeciw Niemcom, a politycznie przeciw
Rosji Sowieckiej. Dowództwo Armii Krajowej planowało samodzielnie wyzwolić
stolicę jeszcze przed wkroczeniem Armii Czerwonej, licząc, że uda się w ten
sposób poprawić międzynarodową pozycję legalnego rządu Rzeczypospolitej Polskiej
oraz zahamować realizowany przez Stalina proces sowietyzacji Polski. Po wybuchu
powstania Armia Czerwona wstrzymała ofensywę na kierunku warszawskim, a sowiecki
dyktator konsekwentnie odmawiał udzielenia powstaniu pomocy, m.in. nie wyrażał
zgody na międzylądowanie samolotów alianckich startujących z terytorium Włoch,
dostarczających broń i zaopatrzenie powstańcom. Zgoda taka zapadła 16 września
kiedy praktycznie żaden z zrzutów nie mógł trafić w ręce powstańców. Wsparcie
udzielone powstańcom przez USA i Wielką Brytanię miało natomiast ograniczony
charakter i nie wpłynęło w sposób istotny na sytuację w Warszawie. W rezultacie
oddziały powstańcze przez 63 dni prowadziły samotną, heroiczną walkę z
przeważającymi siłami niemieckimi, zakończoną 3 października 1944 roku. W
trakcie dwumiesięcznych walk straty wojsk polskich wyniosły ok. 16 tys. zabitych
i zaginionych, 20 tys. rannych i 15 tys. wziętych do niewoli. W wyniku nalotów,
ostrzału artyleryjskiego, ciężkich warunków bytowych oraz masakr urządzanych
przez oddziały niemieckie zginęło od 150 tys. do 200 tys. cywilnych mieszkańców
stolicy. Na skutek walk powstańczych oraz systematycznego wyburzania miasta
przez Niemców uległa zniszczeniu większość zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, w tym
setki bezcennych zabytków oraz obiektów o dużej wartości kulturalnej i duchowej.
Powstanie warszawskie uznawane jest za jedno z najważniejszych wydarzeń w
najnowszej historii Polski."
Źródło: Wikipedia
|
|
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Stowarzyszenie Solidarni 2010 zapraszają na prelekcję prof. Krzysztofa Szwagrzyka pt. ''Powrót Bohaterów. O poszukiwaniach Żołnierzy Niezłomnych/Wyklętych w Polsce''
W części muzycznej:
Inna Kamarian (śpiew)
Wojciech Popkiewicz (muzyka)
Usłyszymy fragmenty spektaklu literacko-muzycznego Grupy 44 pt. ''Skrawek wolności''
3 lutego (piątek) 2017 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny
Plakat [pdf]
Prof. Krzysztof Szwagrzyk
Dysertację pt. ''Obraz konspiracyjnych organizacji niepodległościowych
działających na Dolnym Śląsku w latach 1945–1956 w świetle akt sądowych byłego
Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu'' obronił 19 czerwca 1996 w Instytucie
Historycznym na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu
Wrocławskiego uzyskując stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie
historii ze specjalnością historia najnowsza. W 2007 habilitował się na Wydziale
Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. Został profesorem nadzwyczajnym
Dolnośląskiej Szkoły Wyższej. Sprawował stanowisko naczelnika Oddziałowego Biura
Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu, a także
pełnomocnikiem Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej ds. poszukiwań miejsc
pochówku ofiar terroru komunistycznego. Od lipca 2016 zastępca Prezesa Instytutu
Pamięci Narodowej oraz pełniącym obowiązki Dyrektora Biura Poszukiwań i
Identyfikacji. Prowadzi poszukiwania osób zamordowanych w okresie stalinowskim
od 2003, kiedy to na polu 81 A Cmentarza Osobowickiego we Wrocławiu ekshumowano
szczątki kpt. Włodzimierza Pawłowskiego. Kieruje pracami ekshumacyjnymi w
Kwaterze na Łączce na warszawskim Wojskowym Cmentarzu na Powązkach (rozpoczęte
23 lipca 2012), na Służewcu oraz Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Zespół pod
jego kierunkiem prowadził prace poszukiwawcze m.in. na Cmentarzu Osobowickim we
Wrocławiu, w Dworzysku w powiecie nyskim, w Białymstoku, Rzeszowie, na Cmentarzu
Garnizonowym w Gdańsku i wielu innych miejscach. Obecnie ofiary są
identyfikowane również w Polskiej Bazie Genetycznej Ofiar Totalitaryzmów. Został
członkiem Kapituły Honorowej Nagrody im. Danuty Siedzikówny „Inki”. 4 sierpnia
2016 został powołany w skład Kapituły Orderu Odrodzenia Polski.
Wybrane publikacje:
''Listy do Bieruta. Prośby o ułaskawienie z lat 1946-1956'', Wrocław 1995.
''Golgota wrocławska 1945-1956'', Wrocław 1996. ''Winni? Niewinni? Dolnośląskie podziemie niepodległościowe (1945-1956) w
świetle dokumentów sądowych'', Wrocław 1999. ''Jaworzno. Historia więzienia dla młodocianych więźniów politycznych
1951-1955'', Warszawa-Wrocław 1999. ''Zbrodnie w majestacie prawa'', Warszawa
2000. ''Straceni na Dolnym Śląsku 1945-1956'', Wrocław-Rzeszów 2002. ''Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu (1946-1955)''
(redakcja), Wrocław 2002. ''Prawnicy czasu bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce
1944-1956'', Kraków-Wrocław 2005. ''Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, Tom I, 1944-1956'' (red.
naukowa), Warszawa 2005. ''Twarze wrocławskiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu
Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa we Wrocławiu 1945-1990''
(współredaktorzy: Tomasz Balbus, Paweł Piotrowski), Wrocław 2006. ''Jaroszów. Ośrodek Pracy Więźniów – Więzienie (1950-1965)'', Wrocław 2006. ''Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, Tom III, 1975-1990'' (red.
naukowa), Warszawa 2008. ''Kryptonim "mordercy" (sprawa ppor. Mieczysława Bujaka): studium prowokacji i
terroru'', Wrocław 2009. ''Twarze dolnośląskiej bezpieki : obsada kierowniczych stanowisk Urzędu
Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa na Dolnym Śląsku 1945-1990. Informator
personalny'' (współredaktorzy: Paweł Piotrowski, Wojciech Trębacz), Wrocław
2010. ''Urząd Bezpieczeństwa na Dolnym Śląsku 1944-1956. Z badań nad organizacją i
działalnością aparatu bezpieczeństwa'' (współredaktor: Robert Klementowski),
Wrocław 2012.
''Więzienia i obozy na Dolnym Śląsku (1945-1956). Przewodnik'', Wrocław 2013.
Źródło i dodatkowe informacje: https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof_Szwagrzyk
Strona Stowarzyszenia Solidarni 2010: http://solidarni2010.pl/
Artykuł na stronie Regionu Dolny Śląsk NSZZ “Solidarność”
|
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na spotkanie z poezją romantyczną Stanisława Kruka-Stacha połączone z prezentacją tomiku pn. ''Błękitne wersy''
Słowo wstępne i prowadzenie Mirosław Gontarski
Gościem spotkania będzie Stanisław Szelc
W części muzycznej Tomasz Radziszewski (gitara)
1 lutego (środa) 2017 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Plakat [pdf]
Strona tytułowa książki [pdf]
Stanisław Kruk-Stach
Urodzony na Kresach, przesiąknięty atmosferą ziemiańskiej, patriotycznej rodziny
od młodości związany jest z literaturą. Autor licznych romantycznych wierszy,
liryk, erotyków i opowiadań. W tomikach wydanych wierszy ukazuje niezwykłe
piękno poezji romantycznej. Opowiadania, to w większości opisane na faktach
zdarzenia - które często są udziałem naszych bliskich, znajomych lub nas samych.
Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich.
Strona autora: stanislawkruk-stach.com
Tomasz Radziszewski urodził się w Nowej Soli, gdzie rozpoczął swoją muzyczną
działalność. Najpierw w Państwowej Szkole Muzycznej im. Grażyny Bacewicz w Nowej
Soli pod kierunkiem Elżbiety Cichockiej. Szkołę ukończył z wyróżnieniem.
Kolejnym etapem edukacyjnym była Państwowa Szkoła Muzyczna II st. im. M.
Karłowicza w Zielonej Górze w klasie gitary mgr. Jarosława Lewandowskiego. W tym
okresie Tomasz Radziszewski zaczął grywać samodzielne recitale gitarowe oraz
zdobył kilka znaczących nagród, m. in.: I miejsce na Międzynarodowym Festiwalu
Muzyki Gitarowej w Trzęsaczu 2014, I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie
Gitarowym Kielce 2015. W PSM II st. także podjął się działalności kameralnej w
duetach gitarowych i wokalno-gitarowych, grywał także z klarnetem, ze skrzypcami
oraz z fortepianem. Współpracując z kompozytorem Markiem Pasiecznym dokonał w
duecie światowej premiery jego utworów na 2 gitary ze zbioru "Polish
Impressions". Tomasz Radziszewski koncertował w Zielonej Górze, Wrocławiu,
Częstochowie na Jasnej Górze, Cottbus (Niemcy). Grał solo, kameralnie oraz z
orkiestrami Filharmonii Zielonogórskiej, a także Filharmonii Cottbus słynny
Concierto de Aranjuez Joaquina Rodrigo. Obecnie jest studentem Akademii
Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Piotra Zaleskiego. Posiada w swoim
repertuarze wiele utworów od baroku aż po muzykę współczesną. Od niedawna
rozpoczął działalność pedagogiczną.
|
|
|
|
<< pierwsza < poprzednia 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 następna > ostatnia >>
|
Strona 50 z 54 |