Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Towarzystwo Polsko-Serbołużyckie we Wrocławiu zapraszają na wykład Piotra Gaglika pt. „Handrij Zejler – budziciel narodu łużyckiego (1804-1872)”

4 maja (czwartek) 2023 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Handrij Zejler (wym. [ˈhandʀij ˈzɛjlɛʀ]; ur. 1 lutego 1804 w Salzenforst, łuż. Słona Boršć k. Budziszyna, zm. 15 października 1872 w Lohsa) – łużycki poeta, działacz narodowy, badacz folkloru; ksiądz ewangelicki. Stworzył podwaliny literatury narodowej w języku górnołużyckim. W latach 1825–1829 studiował w Lipsku i działał w patriotycznym towarzystwie studenckim Sorabija.
Źródło i dodatkowe informacje: pl.wikipedia.org/wiki/Handrij_Zejler

Informacje o Towarzystwie Polsko-Serbołużyckim.
We wrześniu przed 20 laty powstał Oddział (początkowo wrocławski później dolnośląski) Towarzystwa Polsko- Serbołużyckiego we Wrocławiu. Organizacja ta ma swoją siedzibę w Warszawie i grupuje głównie przyjaciół Łużyc ze środowiska naukowego. Pewnym wyjątkiem jest tu wieloletni prezes Towarzystwa dr Zbigniew Gajewski, z Sochaczewa, dawny członek Akademickiego Związku Przyjaciół Łużyc „Prołuż.” Oddział założony w 1995 r. we Wrocławiu, wówczas jedyny i najliczniejszy poza Warszawą, skonsolidował dwa niewielkie liczbowo środowiska. Pierwsza grupa obejmowała głównie przyjaciół Łużyczan i pracowników nauki skupionych w kole zainteresowań tym najmniejszym narodem zachodniosłowiańskim przy wrocławskim Towarzystwie Ludoznawczym. Jego animatorem był wówczas prof. Krzysztof Mazurski, wybitny znawca spraw łużyckich po obu stronach Nysy Łużyckiej. Wspomagał profesora m.in. dr Mieczysław Trojan. Koło było niejako kontynuatorem wrocławskiej tradycji Prołużu – powojennej kilkuletniej działalności akademików wspierających kwestię łużycką, zaniechanej z powodów politycznych po 1949 roku. Do drugiej grupy należały dotychczas niezorganizowane osoby spotykające się przy okazji rozwijania swoich zainteresowań w Gabinecie ŚląskoŁużyckim. Wypada nadmienić, że ten nieistniejąca już (niestety!) komórka w strukturze Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu, opiekowała się niejako jednymi z najcenniejszych i najliczniejszych zbiorów lusatików na terenie Polski. Zatem do historii powstania Oddziału zaliczyć należy anegdotyczne i inspirujące do powstania oddziału spotkanie Piotra Gaglika z Ludmiłą Gajczewską, córką ostatniego powojennego lektora języka górnołużyckiego we Wrocławiu, Gwidona Wrzosińskiego. Piotr został pierwszym przewodniczącym wrocławskiego Oddziału Towarzystwa.
Dodatkowe informacje [pdf]