Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wieczór poetycko-muzyczny pt. „Na imię mi było Krzysztof”

Spotkanie w setną rocznicę urodzin poety Krzysztofa Kamila Baczyńskiego
19 listopada (piątek) 2021 roku o godz. 17.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Obecność słuchaczy na sali koncertowej uzależniona jest od aktualnie obowiązujących przepisów sanitarnych.

Plakat [pdf]

Wykonawcy:
Maria Sonia Krok – prowadzenie, recytacja
Leszek Duszyński – prelekcja, recytacja

Recytacja:
Lidia Stelmach-Szauer
Józef Józak
Jan Ginał

Śpiew:
Maja Berkowska
Barbara Kozak
Lidia Stelmach-Szauer
Jolanta Tomaszunas
Anna Turowska
Paweł Dubieniecki

Aranżacja pieśni, przygotowanie zespołu, akompaniament Grażyna Rogala-Szczerek

Krzysztof Kamil Baczyński (ur. 22 stycznia 1921 w Warszawie, zm. 4 sierpnia 1944 tamże) – polski poeta czasu II wojny światowej, podchorąży Armii Krajowej, podharcmistrz Szarych Szeregów, żołnierz batalionu „Parasol” Armii Krajowej, jeden z przedstawicieli pokolenia Kolumbów, zginął w Powstaniu Warszawskim. Ojciec poety, Stanisław Baczyński, był krytykiem literackim, historykiem literatury, publicystą, synem powstańca 1863 r., legionistą, kierował akcją plebiscytową na Śląsku Cieszyńskim, Spiszu i Orawie, podczas III Powstania Śląskiego dowodził oddziałami dywersyjnymi. Matka, Stefania z Zieleńczyków, działała na płaszczyźnie oświatowo-pedagogicznej, pracowała jako nauczycielka, współpracowała z popularnym czasopismem dla dzieci i młodzieży „Płomyczek”, pisała bajki i opowiadania. K.K. Baczyński otrzymał świadectwo maturalne w czerwcu 1939 r. Wybuch wojny zburzył jego plany studiowania w Akademii Sztuk Pięknych. W 1940 r. ukazały się dwa tomiki wierszy – „Zamkniętym echem” i „Dwie miłości”, oba liczyły po siedem wierszy; w okresie okupacji niemieckiej ogłosił pięć tomików wierszy. Jego poezja (spuścizna poetycka liczy ponad 500 utworów) wyraża m.in. emocje i los generacji Kolumbów, nazywano go też „nowym Słowackim”. W 1942 r. ożenił się z Barbarą z Drapczyńskich. K.K. Baczyński zginął na posterunku w pałacu Blanka 4 sierpnia 1944 w godzinach popołudniowych (ok. 16), śmiertelnie raniony przez snajpera ulokowanego prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego. Pochowany pierwotnie na tyłach pałacu. Po wojnie ciało przeniesiono na Cmentarz Wojskowy na Powązkach (kwatera A22–2–25). 1 września 1944 w Powstaniu zginęła jego żona Barbara.
Stanisław Pigoń tak ujął wstąpienie Krzysztofa Kamila Baczyńskiego do oddziału dywersyjnego: „Cóż, należymy do narodu, którego losem jest strzelać do wroga z brylantów”.
Źródła: Wikipedia, instytutksiazki.pl: Anna Czartoryska-Sziler, dzieje.pl: Agata Szwedowicz