Wybitny rosyjski pianista Stanisław Sołowiew zagra 160 koncert dla młodzieży pn. "Jak słuchać muzyki?"

17 listopada (poniedziałek) 2014 roku o godz. 12.30
Wstęp z zaproszeniami

Stanisław Sołowiew
Urodzony w 1979 r. Absolwent Państw. Konserwatorium w Sankt Petersburgu im. M. Rimskiego-Korsakowa (dyplom 2003), gdzie kształcił się pod kierunkiem prof. Alexandra Sandlera.
Laureat wielu konkursów pianistycznych, zdobył m.in. I nagrodę na Ogólnorosyjskim Konkursie Muzyki Kameralnej w Moskwie (1994), I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Duetów Fortepianowych w Sankt Petersburgu (1995), III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie "Contertino Praha" w Pradze (1995), I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Jazepy Vitoli w Rydze (Łotwa, 2002).
W 2005 r. zdecydowanie wygrał III Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. F. Liszta we Wrocławiu. W 2007 r. otrzymał nagrodę publiczności na XVII Festiwalu Młodych Laureatów Konkursów Muzycznych IPIUM SILESII w Katowicach (podczas festiwalu wystąpiło 40 solistów z 6 krajów).
Na XIV Międzynarodowym Konkursie im. P. Czajkowskiego w Sanki Petersburgu (2011) oraz na konkursie w Mińsku (2013) został uznany najlepszym akompaniatorem tych konkursów.
Koncertuje jako solista, kameralista, a także z wieloma orkiestrami. Występował w Niemczech, Austrii, Holandii, Szwecji, Polsce, Rosji, Serbii i na Łotwie.
Działalność artystyczną łączy z pracą pedagogiczną - prowadzi klasę zespołów kameralnych w macierzystym Konserwatorium w Sankt Petersburgu.
Ma również w swoim dorobku artystycznym nagranie dwóch płyt.
Fragment recenzji "Młoda gwiazda pianistyki rosyjskiej", zamieszczonej 24. XII 2006 r. w Ruchu Muzycznym: "...Sołowiew, wychowanek i już wykładowca Konserwatorium w Sankt Petersburgu - należy do nielicznego grona artystów łączącym w sobie w sposób bardzo naturalny wirtuozowski temperament z kontemplacją kameralisty. Potrafi z lekkością i finezyjną radością popisywać się graniem w ogromnych tempach najtrudniejszych sprawnościowo struktur dźwiękowych, a za moment zatapiać się w kontemplacji, wsłuchując się w najdelikatniejsze niuanse dialogu muzycznego z wrażliwością urodzonego kameralisty. Ma jeszcze jedną (...) istotną cechę - potrzebę i umiejętność improwizacyjnego traktowania przygotowanej propozycji interpretacyjnej. Nadaje to jego wykonaniom walor świeżości (...)".