Klub Przyjaciół Grodna i Wilna, Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zapraszają na spotkanie z Marianem Pacholakiem pt. „Pomniki Adama Mickiewicza”

11 kwietnia (czwartek) 2024 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Adam Mickiewicz był w Wielkopolsce bardzo popularny. W 1828 roku ukazało się pierwsze wydanie poznańskie całej jego dotychczasowej twórczości, a w 1832 roku drugie. Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855 roku w Konstantynopolu. Wiadomość o jego śmierci szybko dotarła do Wielkopolski. W krótkim czasie zawiązał się w Poznaniu komitet do uczczenia pamięci poety, jednocześnie rozpoczęto zbiórkę pieniędzy na budowę pomnika. O jego wykonanie komitet zwrócił się do przebywającego w Paryżu znanego rzeźbiarza Władysława Oleszczyńskiego (1807-1866). Już w marcu 1856 roku był gotowy pierwszy model pomnika, odlany w gipsie. Przesłany do Poznania spotkał się z przychylnym przyjęciem; najwięcej sporów toczyło się przy ustaleniu materiału, z którego miał być wykonany. Ostatecznie komitet zgodził się na „conflant” (kamień podobny do marmuru). 7 czerwca 1857 roku Oleszczyński doniósł komitetowi, że pomnik został ukończony, a 9 sierpnia tegoż roku dokładnie opakowany pomnik dotarł koleją do Poznania. W czasie gdy Oleszczyński kończył swoje dzieło, w Poznaniu trwała batalia o uzyskanie zgody u władz pruskich na lokalizację pomnika. Ostatecznie wystąpiono o zgodę na ustawienie pomnika w ogrodzie przy kościele św. Marcina. Jednakże nawet taka lokalizacja spotkała się z odmową władz prowincjonalnych. Dopiero regent książę Wilhelm, sprawujący władzę w zastępstwie chorego króla Fryderyka Wilhelma IV wyraził zgodę. Odsłonięcie dzieła odbyło się uroczyście 7 maja 1859 roku. Był to pierwszy pomnik Adama Mickiewicza na ziemiach polskich. Pod koniec XIX wieku coraz częściej dyskutowano nad przebudową pomnika. Z jednej strony obawiano się, czy materiał, z którego wykonano pomnik, dłużej wytrzyma w naszym klimacie, z drugiej strony chciano uczynić pomnik okazalszym. Ostatecznie zgodę na przebudowę uzyskano w czerwcu 1903 roku. Postanowiono zastąpić pomnik wykuty przez Oleszczyńskiego jego odlewem w brązie. Podjął się tego znany poznański rzeźbiarz Władysław Marcinkowski (1858-1947). Dodatkowo przyozdobił balustradę dwoma figurami z brązu. Jedna przedstawiała dziewczynkę podającą wieszczowi wiązankę kwiatów, druga chłopca trzymającego urnę jako symbol przeszłości. Pomnik w nowej postaci został ukończony w październiku 1904 roku. Dotychczasowy pomnik, dłuta Oleszczyńskiego, został przeniesiony na dziedziniec Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Obydwa pomniki przetrwały do 1939 roku, kiedy to zostały zniszczone przez okupanta. Po wojnie sprawą pomnika Adama Mickiewicza zajęto się w 1955 roku. Został rozpisany konkurs, w którym pierwsze miejsce zajął projekt Bazylego Wojtowicza i Czesława Woźniaka. Następnie przystąpiono do realizacji pomnika na placu Adama Mickiewicza. Czterometrowy pomnik został umieszczony na dwumetrowym cokole, który przysporzył najwięcej trudności. Projekt pomnika przewidywał, że ściany boczne cokołu będą ozdobione pełnoplastycznymi płaskorzeźbami. Wybrany na cokół sjenit okazał się jednak tak twardy, że przy ówczesnych trudnościach z zakupem odpowiednich narzędzi płaskorzeźby były nie do wykonania. Postanowiono więc poprzestać na płytko rytych w płaszczyźnie kamienia. Pomnik został odsłonięty w 1960 roku.
Źródło i dodatkowe informacje: www.grodnowilno.pl/pomniki-adama-mickiewicza

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na spotkanie z cyklu Dowód Tożsamości. Gościem będzie Wojciech Kościelniak – aktor, reżyser teatralny, autor scenariuszy, pedagog

10 kwietnia (środa) 2024 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Spotkanie poprowadzi red. Ewa Gil-Kołakowska – dziennikarka, autorka książek i scenariuszy, satyryczka

W części muzycznej wieczoru:
Michał Jaworski – wokal, gitara

Dowód Tożsamości – to cykl spotkań poświęcony mieszkańcom Wrocławia i Dolnego Śląska, a także tym, którzy choć przez chwilę związani byli z miastem i regionem. To projekt, którego celem jest przywołanie korzeni współczesnych Dolnoślązaków. Ewa Gil-Kołakowska – autorka książki Dowód Tożsamości, na podstawie której powstał pomysł spotkań o tym samym tytule, w swojej książce podjęła próbę dotarcia do źródeł oryginalności kulturowej Dolnego Śląska poprzez opis indywidualnych losów jego najbardziej znanych mieszkańców. Do tej pory w Klubie Muzyki i Literatury jej gośćmi byli: językoznawca – prof. Jan Miodek, historyk – dr Maciej Łagiewski, judoka – dr Rafał Kubacki, aktor – Robert Gonera, a także poetka – Ewa Sonnenberg, kulturoznawca – prof. Ilias Wrazas, reżyserka – Julia Popkiewicz, pieśniarz – Przemysław Paśko, dziennikarka i społeczniczka Wanda Ziembicka – Has, autor i scenarzysta – Cezary Harasimowicz, wieloletni gospodarze wrocławskiego zoo i kultowego programu Z kamerą wśród zwierząt – Hanna i Antoni Gucwińscy, rzeźbiarka – Bożenna Biskupska, alpinista i himalaista – Aleksander Lwow, satyryk – Stanisław Szelc, pisarka – Barbara Sadurska, aktorka wrocławskiego Teatru Capitol – Emose Uhunmwangho, dziennikarka, podróżniczka i pisarka – Joanna Lamparska, muzyk, wirtuoz instrumentów perkusyjnych – Jose Torres, Beata Rakowska – aktorka Teatru Współczesnego we Wrocławiu, Marzena Kipiel-Sztuka – artystka teatralna, filmowa i kabaretowa, Cezary Studniak – aktor, reżyser, dyr. PPA, Martin Lewandowski – współzałożyciel i szef polskiej federacji KSW, Ewa Rossano – rzeźbiarka i malarka, aktorki Teatru Muzycznego Capitol – Klaudia Waszak i Justyna Szafran, tekściarz i komik – Ścibor Szpak, pedagog i psycholog prof. dr hab. Mirosława Nowak-Dziemianowicz, Łukasz Iwaniuk – zoolog, wykładowca akademicki, edukator, Leszek Możdżer – światowej klasy pianista, kompozytor, jeden z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych, Michał Litwiniec – kompozytor, multiinstrumentalista, performer, aktor, kapitan Art Cafe KALAMBUR, Agnieszka Dziemianowicz-Bąk – dr nauk humanistycznych, filozofka, działaczka społeczna i polityczna, posłanka na Sejm IX kadencji, Iza Michalewicz – reporterka, autorka książek true crime, oraz Konrad Imiela – aktor, kompozytor, reżyser, dyr. artystyczny Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu, Marzena Martyniak – psycholog, założycielka Instytutu Rozwoju Emocji, a także scenografka i malarka – Elżbieta Terlikowska. Gościem spotkania w dniu 10 kwietnia będzie Wojciech Kościelniak – reżyser teatralny, pedagog, aktor. W części muzycznej wieczoru posłuchamy Michała Jaworskiego, a spotkanie poprowadzi Ewa Gil-Kołakowska.

Wojciech Kościelniak – reżyser teatralny, pedagog, aktor. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie, Wydziały Zamiejscowe we Wrocławiu. Od IV roku studiów występował na scenach teatralnych (Teatr im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze, Teatr Polski we Wrocławiu). Od 1995 r. reżyseruje muzyczne spektakle teatralne, koncerty i widowiska telewizyjne. Jest jednym z najwybitniejszych reżyserów teatru muzycznego w Polsce, reprezentuje nowe myślenie o teatrze muzycznym – poszukiwanie „trzeciej drogi”, próbę wypełnienia luki pomiędzy klasyczną operą, czy operetką a typowym broadwayowskim musicalem. Przez lata wypracował autorski styl, choć cały czas lubi zaskakiwać widzów zmieniając formę, tematykę i artystyczny kierunek. W latach 2002–2006 był dyrektor Teatru Muzycznego CAPITOL, a w 2006 roku dyrektorem artystycznym 27. Przeglądu Piosenki Aktorskiej. Z PPA i Capitolem regularnie współpracuje. Zrealizował tu Kombinat na podstawie utworów Republiki (Gala 23. Przeglądu Piosenki Aktorskiej, 2002), Operę za trzy grosze Brechta/Weilla (premiera 2002, nagroda dla najlepszego spektaklu na 2. Festiwalu Teatrów Muzycznych Gdynia 2009), show muzyczny Gorączka na podstawie przebojów Elvisa Presleya (na zlecenie TVP, z okazji jubileuszu 40-lecia wrocławskiego ośrodka Telewizji Polskiej), Mandarynki i pomarańcze – poezję Juliana Tuwima z muzyką Leszka Możdżera (Gala 24. Przeglądu Piosenki Aktorskiej, 2003), West Side Story Bernsteina (premiera 25. PPA, 2004), Galerię – piosenki Jacka Kaczmarskiego (wydarzenie 25. PPA), Scat, czyli od pucybuta do milionera z muzyką Leszka Możdżera (prapremiera 2005) – pierwszy na świcie musical bez słów, Steruj krwią swoją do oceanu spokoju – piosenki Marka Grechuty (Gala 28. PPA, 2007), Grę szklanych paciorków (Gala jubileuszowego 30. PPA, 2009), Idiotę według powieści Fiodora Dostojewskiego (2009), Frankensteina (2011), Tak jest – piosenki Jacquesa Brela (Gala 33. PPA, 2012) oraz – na otwarcie Capitolu po przebudowie – Mistrza i Małgorzatę według powieści Michaiła Bułhakowa (2013). Wojciech Kościelniak reżyseruje też w wielu innych teatrach w Polsce. Ważne realizacje stworzył m.in. w Teatrze Muzycznym w Gdyni, gdzie wystawił m.in. polską prapremierę Hair, transoperę Sen Nocy Letniej, Lalkę i Chłopów. Reżyserował również w Teatrze Muzycznym im. D. Baduszkowej w Gdyni, Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie, Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu, Teatrze Nowym im. T. Łomnickiego w Poznaniu, jak również w warszawskich teatrach: Dramatycznym, Syrena i Ateneum. Jednymi z ważniejszych nagród, jakie Wojciech Kościelniak otrzymał w trakcie wieloletniej pracy artystycznej, są niewątpliwie m.in. przyznany mu w roku 1996 na XVII Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu – Dyplom Mistrzowski im. prof. Aleksandra Bardiniego, a także Nagroda im. Maryny Miklaszewskiej za „całokształt pracy artystycznej w dziedzinie musicalu i teatru muzycznego” (2023).

Ewa Gil-Kołakowska – absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, pomysłodawczyni oraz autorka koncepcji i scenariusza spotkań. Dziennikarka, której specjalnością są wywiady z ludźmi Kultury i Sztuki. W swoim dziennikarskim dorobku ma setki wywiadów z wybitnymi artystami, m.in. z Tadeuszem Kantorem, Gustawem Holoubkiem, Zbigniewem Zapasiewiczem, Czesławem Niemenem, Markiem Grechutą, Wojciechem Młynarskim, Agnieszką Osiecką, Krystyną Jandą, Diamandą Galas, Patricią Kaas, Marią Czubaszek, Romą Ligocką, Franciszkiem Starowieyskim, Jerzym Dudą-Graczem, Jackiem Kaczmarskim, Kazikiem Staszewskim, które publikowała na łamach „Magazynu Tygodniowego GR”, „Przeglądu”, „Angory” i „XL”:. Współpracowała też z tygodnikiem „Wprost”, „Gazetą Wyborczą”, „Wieczorem Wrocławia”, „West Zeitung”, miesięcznikami „Machina” i „WOW”. W trakcie wieloletniej pracy dziennikarskiej zajmowała się również reportażem oraz krytyką teatralną i filmową. Przez kilka lat w Radiu Wrocław prowadziła cykl autorskich audycji poświęconych sztuce filmowej Video ergo sum. W latach 1991-1994 redaktor naczelna magazynu „E’LA”. Autorka książek: La, la, la, la…, Dowód Tożsamości, Mam jedno oko zielone…, Opowieści wigilijne o wieczerzy, kolędach, Herodzie oraz wydanej kilka lat temu książki Opowieści bielsze niż śnieg. Pomysłodawczyni i producentka albumu i koncertu Alkimja Justyny Steczkowskiej, płyty i koncertu Kazika Staszewskiego Piosenki Toma Waitsa, płyty polsko-jamajskiej formacji RASTASIZE Day by Day, zrealizowanej w studiu Boba Marleya na Jamajce, a także albumu z utworami Kurta Tucholsky’ego w interpretacji Krystyny Tkacz. Realizatorka teledysków, autorka scenariuszy, satyryk. Cykl wieczorów w Klubie Muzyki i Literatury – Dowód Tożsamości to jej kolejne dziennikarskie spotkania z ludźmi, których lubi, ceni i szanuje.

Michał Jaworski – artysta związany z Wrocławskim Salonem Jacka Kaczmarskiego. Wykonawca piosenki literackiej i poetyckiej, w tym utworów Wojciecha Młynarskiego, Stanisława Staszewskiego, Leonarda Cohena, Jacquesa Brela, Toma Waitsa i Paula Simona. Laureat głównej nagrody w konkursie inspirowanym twórczością Jacka Kaczmarskiego „Źródło 2020”. Brał udział m.in. w festiwalu Źródło 2021 – przyjaciele śpiewają Jackowi Kaczmarskiemu oraz Festiwalu Piosenki Literackiej im. Jacka Kaczmarskiego „Czaty Zamkowe”.