Spotkanie przygotowane dla członków Towarzystwa Przyjaciół Grodna i Wilna Oddział we Wrocławiu
Zbigniew Jędrychowski – dr nauk humanistycznych. Studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim ukończył w r. 1977. W latach 1986-1991 studiował historię teatru w Instytucie Teatralno-Artystycznym w Mińsku (Białoruś) i jako jeden z pierwszych cudzoziemców przeprowadzał naukowe kwerendy w archiwach historycznych ówczesnego Związku Radzieckiego, badając historię teatru polskiego na Kresach Wschodnich. Uwieńczeniem tego etapu studiów była obrona doktoratu w r. 2007 i ogłoszenie monografii Teatra grodzieńskie 1784-1864 (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2012). Do najważniejszych publikacji zalicza tekst o wystawieniu IV części Dziadów w Kamieńcu Podolskim oraz artykuły o teatrze polskim w Witebsku, Mohylowie i Mińsku Litewskim, a także kronikę życia Anny German, ogłoszoną w Zielonej Górze w r. 2002. Jako stypendysta Ministerstwa Kultury prowadzi badania nad historią teatru wileńskiego w okresie studiów Juliusza Słowackiego. Z przygotowywanej obecnie do druku monografii o teatrze wileńskim ogłosił w „Pamiętniku Teatralnym” nieznane fakty do biografii wybitnego poety i dramaturga.
Uczestnik konferencji naukowych w kraju i za granicą (Białoruś, Litwa, Ukraina). Od r. 2013 publikuje wiersze na łamach następujących czasopism: „Tygodnik Wileńszczyzny”, „Znad Wilii”, „Indeks”, „Italica Vratislaviensia”, „Zeszyty Literackie”, „Almanach Prowincjonalny”.
Agnieszka Wójtowicz dr nauk humanistycznych, historyk teatru.
Kiedy w roku 1864 toczyły się batalie o całkowitą rusyfikację teatru na Horodnicy, nikt jeszcze nie zdawał sobie sprawy, że scena polska, po osiemdziesięcioletnim okresie działalności, zostanie zamknięta na ponad czterdzieści lat. Teatra grodzieńskie... rejestrują historię tych osiemdziesięciu sezonów na tyle dokładnie, na ile pozwoliły zachowane dokumenty. Świat teatralny Grodna i Grodzieńszczyzny jawi się jako warty uwagi: z bogatym repertuarem, z wybitnymi i popularnymi artystami, z ich wyborami i przygodami, z kalendarzem prowincjonalnych wypraw, z zastrzeżeniami i rozporządzeniami cenzury, z zasługującymi na uwagę fragmentami utworów i wreszcie z „żywotem” budynku teatralnego.