Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na prezentację książki Artura Marino pt. „Na Wołyniu skończył się świat”

Prowadzenie Waldemar Okoń
27 stycznia (czwartek) 2022 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Spotkanie transmitowane online

Obecność słuchaczy na sali koncertowej uzależniona jest od aktualnie obowiązujących przepisów sanitarnych.

Plakat [pdf]

Artur Marino „Na Wołyniu skończył się świat” (okładka) [pdf]

Kiedy Tolkien opisywał Mordor (Czarny Kraj), nie mógł przypuszczać, że kraina z jego fantazji istniała naprawdę, i to właśnie w tym czasie, kiedy powstawał „Władca pierścieni”. Lato 1939 roku na Wołyniu było jeszcze takie, jak dawniej, ale potem już nic nie było takie samo. W 1943 roku wiosna nie nadeszła. Ziemia wołyńska znalazła się we władaniu chorych z nienawiści upowców i części ukraińskiego chłopstwa – czerni. W stosunku do mniejszości polskiej zrealizowali oni scenariusz, jakiego nie wymyśliłby autor najbardziej krwawych i perwersyjnych horrorów gore. Dla obu stron lepiej by było, gdyby to się nie wydarzyło, ale nie można zmienić biegu historii. Można jednak i trzeba o niej mówić. Zwolennicy milczenia obawiają się pogorszenia stosunków z Ukrainą. Cóż to jednak za relacje, jeśli – mówiąc prawdę – można je popsuć? A czy Ukraina, gloryfikując UPA, obawiała się pogorszenia relacji z Polską?

Artur Marino

Artur Marino (pseudonim literacki, właśc. Marian Pietrzyk) – ur. 26 kwietnia 1964 we Wrocławiu, absolwent Wydziału Prawa i Administracji. Momentem przełomowym w jego życiu był rok 1992, kiedy to zachorował na depresję. Ten dramatyczny okres opisany został w książce: „Widziałem ciemne słońce. Doświadczenie depresji” (Jacek Santorski & Co, 1995). Pozycja ta została później rozszerzona i całość ukazała się pod nazwą: „Widziałem ciemne słońce. Pożegnanie depresji” (Oficyna Wydawnicza SIDDHI, 2003). W sposób zupełnie dla Artura Marino nieoczekiwany choroba pchnęła go w kierunku poszukiwań duchowych, które posiłkowały się religią i ezoteryką. Swoje doświadczenie i wnioski zawarł w trylogii: „Sen Brahmy” (AKIA, 1998), „Jezus tańczący” i „Rasputin nieznany” (AKIA, 2002). Ostatniej pozycji miesięcznik „Nieznany Świat” przyznał tytuł publikacji miesiąca. W okresie późniejszym Artur Marino dał się poznać z zupełnie innej strony. W książce: „51” (MIA, 2006) w sposób barwny i humorystyczny powrócił do swojej przeszłości, opisując losy mieszkańców kamienicy, w której spędził wczesne lata życia. Artur Marino jest także autorem kilkudziesięciu artykułów, które na przestrzeni lat ukazywały się m.in. w periodykach: „ALBO Albo”, „Dotknięcie Życia”, „Nieznany Świat”, „Odkrywca”, „Wiedza Tajemna” i „Czwarty Wymiar”. Pracuje w administracji publicznej, mieszka w Trzebnicy k. Wrocławia, ma żonę i dwie córki. Interesuje się historią, literaturą faktu, filmem, piłką nożną. Prowadzi stronę na Facebooku: Stare Popowice Wrocław. Lubi ostre przyprawy, rock, metal, Beatlesów i winyle.