Koncert na Dzień Edukacji Narodowej w wykonaniu uczniów Państwowej Szkoły Muzycznej II st. im. Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu
14 października (środa) 2014 roku o godz. 13.30 Wstęp z zaproszeniami
Program koncertu [pdf]
Dzień Edukacji Narodowej - polskie święto oświaty i szkolnictwa wyższego
ustanowione 27 kwietnia 1972 r. określone ustawą - Karta praw i obowiązków
nauczyciela jako Dzień Nauczyciela. Od 1982, na mocy ustawy - Karta Nauczyciela
obchodzone jako Dzień Edukacji Narodowej.
Upamiętnia rocznicę powstania Komisji Edukacji Narodowej, która została
utworzona z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i zrealizowana
przez Sejm Rozbiorowy w dniu 14 października 1773 r. Głównym inicjatorem był
ksiądz Hugo Kołłątaj. Potocznie, dzień ten nadal zwany jest Dniem Nauczyciela.
Rys historyczny
Historia Dnia Nauczyciela w Polsce ma swoje początki w 1957 r. Podczas Światowej
Konferencji Nauczycielskiej w Warszawie ustalono, że 20 listopada będzie
Międzynarodowym Dniem Karty Nauczyciela i świętem nauczycieli. Konferencja
została zorganizowana przez Związek Nauczycielstwa Polskiego. Ustawa z dnia 27
kwietnia 1972 r. zwana Kartą praw i obowiązków nauczyciela, wprowadziła Dzień
Nauczyciela, obchodzony w rocznicę powołania Komisji Edukacji Narodowej. W 1982
r. Kartę praw i obowiązków nauczyciela zastępuje Karta Nauczyciela zmieniając
nazwę święta na Dzień Edukacji Narodowej oraz wprowadzając przepis: Dzień ten
uznaje się za święto wszystkich pracowników oświaty (…).
Obchody święta w Polsce
Dzień Edukacji Narodowej jest uroczyście obchodzony w instytucjach związanych z
oświatą. Jest okazją do nagradzania wyróżniających się dla niej nauczycieli i
pracowników niepedagogicznych. Minister Edukacji Narodowej wręcza nauczycielom
złote, srebrne, brązowe Krzyże Zasługi, medale Komisji Edukacji Narodowej oraz
nagrody Ministra Edukacji Narodowej za osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze.
Odznaczenia i wyróżnienia dla nauczycieli wręczane są przez kuratorów oświaty,
władze samorządowe oraz dyrektorów szkół na uroczystych galach.
Źródło - Wikipedia
|