Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu

Klub Muzyki i Litratury we Wrocławiu. Sala koncertowa.

Spotkania w 2025 roku

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na spotkanie poetyckie Teresy Wagilewicz pt. „Cztery Pory Wiersza”

29 kwietnia (wtorek) 2025 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Podczas spotkania odbędzie się prezentacja filmów Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Amatorskich Pol-8.

Teresa Wagilewicz – poetka, filolożka, absolwentka wrocławskiej polonistyki, świdniczanka. Należy do pokolenia urodzonych w latach pięćdziesiątych XX wieku, czyli tego, które bardzo ucierpiało w czasie historycznej transformacji. Choć ona sama nigdy się nie skarżyła nawet wtedy, gdy ze względów politycznych musiała opuścić świdnickie liceum i dojeżdżać do odległej wiejskiej szkoły. Założyła dziecięcy teatrzyk. Spektaklu Pimpus Sadełko według Konopnickiej mogłaby im pozazdrościć niejedna profesjonalna grupa. Zresztą wszędzie, gdzie los ją rzucił, organizowała teatralne grupy. Okazywało się wtedy, że w rozhukanych nastolatkach jak równie w wiejskich dzieciach tkwią iskierki poezji. Trzeba je tylko rozdmuchać i Teresa to umiała. Pamiętam, jak po poetyckim wieczorze w świdnickim Muzeum Kupiectwa wielki artysta Marian Jachimowicz szczerze jej gratulował uzdolnionej młodzieży, którą na dodatek udało się zachęcić do przedstawienia poezji Antoniego Matuszkiewicza, niełatwej przecie w odbiorze. Do tego Teresa lubi inscenizować utwory innych, czasem pod tym względem swoje własne traktuje wręcz po macoszemu. Kiedy jednak ma już je pokazać, to prezentacje stają się małym, acz interesującym spektaklem. Jej poezja jest delikatna i ulotna. Często są to utwory głęboko religijne, wciąż jednak pozostają zwiewne w charakterystyczny dla siebie sposób. Pisze też wiersze o tematyce miłosnej i utwory fantastyczne. Te ostatnie zaś są wyprawą w baśniową przeszłość Świdnicy. Utwory Teresy Wagilewicz publikowane są w różnych almanachach i antologiach oraz w internecie. Wydała tomiki to m.in. Dzban czystej wody i Anioły nie śpią. Poetka jest laureatką licznych konkursów literackich.
Refleksje przed wieczorem poetyckim Teresy Wagilewicz napisała jej przyjaciółka Violetta Waluk.

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich zapraszają na spotkanie autorskie Stanisława Srokowskiego połączone z prezentacją książki pt. „Z kościoła do piekła”

27 marca (czwartek) 2025 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Stanisław Srokowski, „Z kościoła do piekła” (okładka) [pdf]

Książka Stanisława Srokowskiego Z kościoła do piekła (Fronda) składa się z relacji świadków, które ukazują brutalność i bestialstwo tamtych czasów. Szczególny nacisk położono na masakrę w Hucie Pieniackiej z 28 lutego 1944 roku – jednej z najokrutniejszych zbrodni ukraińskiego ludobójstwa. Autor, z niezwykłą dbałością o detale, przedstawia mrożące krew w żyłach wydarzenia, podczas których ukraińskie oddziały SS Galizien, UPA oraz lokalni chłopi dokonali niewyobrażalnych zbrodni na niewinnych ludziach. Srokowski posługuje się językiem prostym, ale jednocześnie niezwykle sugestywnym. Dzięki temu czytelnik ma wrażenie, jakby sam uczestniczył w opisywanych wydarzeniach. Autor unika zbędnego patosu, co sprawia, że relacje świadków są jeszcze bardziej poruszające i autentyczne. Z kościoła do piekła to nie tylko dokument historyczny, ale także ważny głos w dyskusji na temat relacji polsko-ukraińskich. Srokowski przypomina o konieczności pamięci i edukacji, aby podobne tragedie nigdy więcej się nie powtórzyły. Książka ta jest hołdem dla ofiar tamtych wydarzeń i przestrogą dla przyszłych pokoleń.
Stanisław Srokowski w Z kościoła do piekła stworzył dzieło, które porusza do głębi i zmusza do refleksji. To lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych historią II wojny światowej oraz relacjami polsko-ukraińskimi. Autor, poprzez autentyczne relacje świadków, ukazuje nie tylko okrucieństwo wojny, ale także niezłomność ludzkiego ducha w obliczu największych tragedii.

Stanisław Srokowski – prozaik, poeta, dramaturg, publicysta, który urodził się na Kresach. Duży rozgłos przyniosły mu książki obrazujące ukraińskie ludobójstwo dokonane w latach 1939–1947 na Polakach. Powieści: Duchy dzieciństwa, Repatrianci (blokowani przez ambasadora sowieckiego Aristowa), Ukraiński kochanek (wyróżniony w plebiscycie Polskiego Radia jako jeden z najważniejszych utworów 25-lecia RP), Zdrada, Ślepcy idą do nieba oraz dwa zbiory opowiadań Nienawiść i Strach stały się wiarygodnym świadectwem tragicznych doświadczeń polskiego narodu. Na podstawie Nienawiści Wojciech Smarzowski nakręcił słynny już film Wołyń. Trylogia współczesna: Barbarzyńcy u bram, Spisek barbarzyńców i Barbarzyńcy w salonie pokazuje kolonizację polskich umysłów przez ideologię marksizmu kulturowego. Wiersze Srokowskiego wraz z twórczością Tymoteusza Karpowicza otwierały nowy awangardowy nurt w polskiej poezji drugiej połowy XX wieku, zwany nurtem lingwistycznym.
Dodatkowe informacje: www.srokowski.art.pl/biografia.htm

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wieczór wspomnieniowy Leszka Długosza pt. „Jaka szkoda”

26 marca (środa) 2025 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Prowadzenie spotkania Mariola Palcewicz

Uczestnicy:
Barbara Hrynkiewicz-Długosz
Zbigniew Kwiatek – wieloletni organizator koncertów Leszka Długosza we Wrocławiu

W programie:
Wybrane utwory artysty
Audycja TV Wojciecha Popkiewicza pt. „Ballada o drodze: Leszek Długosz”

Leszek Marek Długosz (18 czerwca 1941–23 marca 2024) – literat, kompozytor, pianista, aktor, polski śpiewający poeta. Kawaler Orderu Orła Białego. W 1964 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w latach 1964–1966 studiował na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Zadebiutował w 1964 roku w teatrzyku piosenki Uniwersytetu Jagiellońskiego Hefajstos. W 1965 roku ożenił się z Barbarą Hrynkiewicz, siostrą pierwszej żony Wiesława Dymnego. W tym samym roku związał się z kabaretem literackim „Piwnica pod Baranami”, gdzie uchodził za jednego z najwybitniejszych artystów w zespole. Pierwszy tomik poezji – Lekcje rytmiki wydał w 1973 roku. W 1979 roku wyjechał na stypendium artystyczne do Francji. Zaowocowało ono wydaniem płyty w całości w języku francuskim. W 1981 roku skomponował muzykę do spektaklu Kurhanek Maryli w reżyserii Ewy Lassek. Z własnymi recitalami występował w Polsce i za granicą (m.in. w Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Francji, Kanadzie, Niemczech Zachodnich, Szwajcarii, Szwecji, Stanach Zjednoczonych, Włoszech). Oprócz działalności estradowej i literackiej publikował felietony w „Czasie Krakowskim” i „Rzeczpospolitej”. Wraz z Krzysztofem Magowskim zrealizował w Telewizji Polskiej cykl poświęcony poezji – „Literatura według Długosza”. Od 2009 roku był członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Wykładał w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Źródło: Wikipedia

Więcej artykułów…