Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na spotkanie autorskie Leszka Pułki połączone z prezentacją najnowszej książki poetyckiej pt. „Wieża Montaigne'a”
Prowadzenie Karol Maliszewski
17 stycznia (środa) 2024 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Oprawa graficzna tomiku Wiesław Gołuch – profesor sztuk plastycznych, rysownik, grafik, wykładowca komunikacji medialnej, związany z Akademią Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.
Leszek Pułka (ur. w 1956 r. w Warszawie), dr hab., profesor UWr, poeta, krytyk literacki i teatralny, dziennikarz, historyk literatury, kulturoznawca, medioznawca. Poeta i krytyk literacki związany w studenckim środowisku polonistycznym UWr z Lotharem Herbstem oraz Kołem Naukowym Polonistów, którego był prezesem pod koniec lat 70. XX wieku. Wydawca i współorganizator dystrybucji niezależnych publikacji Biblioteki Agory. Debiutował w obiegu niezależnym tomem Defekty fetysza (1979). Od października 1979 r. zatrudniony w UWr – najpierw w Zakładzie Teorii Kultury i Sztuk Widowiskowych Instytutu Filologii Polskiej, od 2005 r. w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Wykładał i prowadził zajęcia w Dolnośląskiej Szkole Wyższej, wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta, na Uniwersytecie Humanistycznym SWPS, Emst-Moritz-Arndt Universität Greifswald (Niemcy) oraz Università degli Studi we Florencji (Włochy). Jego biografię dziennikarską otwiera w 1993 r. praca w „Gazecie Wyborczej” – redakcji we Wrocławiu, gdzie był popularnym recenzentem teatralnym, kulinarnym i felietonistą. Aktywność recenzencką Leszka Pułki uhonorowano prestiżową nagrodą „Ruchu Teatralnego” im. prof. Zbigniewa Raszewskiego dla „najciekawszego recenzenta prasy codziennej w Polsce” (1998), a dorobek felietonisty – nominacją książki Wrocław ze smakiem do nagrody polskiego Oskara Kulinarnego (2003). Od 1996 r. współpracownik programów publicystycznych w TVP (Rewolwer kulturalny) oraz Polskiego Radia. Autor popularnych programów i audycji, m.in. Chcę wiedzieć, Rozmowy więzienne, Z czym do ludzi, Kolokwia leopoldyńskie. Od 2007 r. profesor nadzwyczajny w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWr, także jego wieloletni wicedyrektor, obecnie kierownik Interdyscyplinarnej Pracowni Antropologii Mediów i Komunikatów Miasta oraz Zakładu Komunikacji Wizerunkowej. Uczy m.in. projektowania komunikacji, krytyki teatralnej, semiotyki kultury popularnej oraz creative writing, prowadzi warsztat komentatora prasowego i projektowania przestrzeni marki. Członek Komisji Nauk Filologicznych oddziału Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu oraz Rady Kolegium Międzyobszarowych Studiów Indywidualnych UWr, przewodniczący Komisji Rewizyjnej Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami, prezes Wrocławskiego Oddziału PTBFM. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyki Teatralnej AICT oraz Sekcji Krytyków ZASP. Autor m.in. monografii Hołota, masa, tłum. Utracona prywatność oraz Kultura mediów i jej spektakle.
Karol Maliszewski – urodził się w 1960 w Nowej Rudzie, gdzie mieszka do dzisiaj. Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Doktor habilitowany w dziedzinie nauk humanistycznych. Opublikował 10 zbiorów wierszy – ostatnie to Ody odbite (2012), Jeszcze inna historia. Wiersze wybrane (2015), [małe zawsze] (2017), Piosenka o przymierzaniu (2019), oraz siedem książek prozatorskich, m.in. Faramucha (2001) (nominowana do Paszportu Polityki), Sajgon (2009), Manekiny (2012), Przemyśl–Szczecin (2013) (nominowana do Śląskiego Wawrzynu Literackiego), Ludzie stąd (2017). W 1999 ukazała się jego książka krytycznoliteracka Nasi klasycyści, nasi barbarzyńcy, a w 2001 druga książka tego typu, zatytułowana Zwierzę na J. Szkice o wierszach i ludziach. Następnie wydał: Rozproszone głosy. Notatki krytyka (2006) (nominowana do Nagrody Literackiej Nike), Po debiucie (2008), Pociąg do literatury (2010), Wolność czytania (2015), Poezja i okolice. Między krytyką literacką a historią literatury (2018). Jest współautorem podręcznika Jak zostać pisarzem (2011). W 2017 zadebiutował jako twórca dla dzieci książką Przypadki Pantareja. Ostatnio wydał książkę krytycznoliteracką Bez zaszeregowania. O nowej poezji kobiet (2020). Jest laureatem nagród: im. Marka Jodłowskiego (1994), im. Barbary Sadowskiej (1997), im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno (1999), im. Josepha Wittiga (2001), EMOCJE 2015 Literatura (nagroda Radia Wrocław), uhonorowany stypendium twórczym Wojewody Wałbrzyskiego oraz dwukrotnie stypendium twórczym Ministra Kultury i Sztuki. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Unia Literacka. Razem z Olgą Tokarczuk organizuje festiwal Góry Literatury.
Transmisja z wydarzenia:
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu oraz Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu zapraszają na spotkanie prezentujące 10 numer kwartalnika artystyczno-literackiego „Format Literacki” pod redakcją Waldemara Okonia
12 stycznia (piątek) 2024 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
„Format Literacki” to niezależny kwartalnik artystyczno-literacki wydawany przez Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział we Wrocławiu we współpracy z Klubem Muzyki i Literatury oraz Ośrodkiem Kultury i Sztuki. W najnowszym numerze czasopisma przygotowanym pod hasłem „Konstelacje drugie” znalazły się m.in. wierze Aleksandra Jasińskiego, Zdzisława Lipińskiego, Joanny Lustyk, Justyny Paluch i Bartłomieja Siwca; proza: Musy Çaxarxana Czachorowskiego, Gabriela Leonarda Kamińskiego, Bogdana Kocy, Piotra Mrasa, Waldemara Okonia, Rogera Piaskowskiego, Jarosława Petrowicza, Krzysztofa Rudowskiego, Lesława Wolaka; eseje: Urszuli Małgorzaty Benki, Moniki Braun, Radosława Kłosa, Michała Jędrzejewskiego, Janusza Krupińskiego; szkice: Tadeusza Borysa, Kamila Bryki, Roberta Gawłowskiego i Andrzeja Saja. Kwartalnik wzbogacony jest również o ilustracje cenionych artystów plastyków oraz o prezentacje współczesnej sztuki wizualnej. Pismo powstaje dzięki wsparciu finansowemu Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia i Budżetu Województwa Dolnośląskiego.
Patronat: Urząd Miasta Wrocławia, Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, Instytut Kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego.
Ze wstępu Waldemara Okonia:
Czytając kolejne fragmenty nowego „Formatu”, dostrzegamy ów ekstatyczny balans pomiędzy cierpieniem i próbą powstrzymania go, pomiędzy serio i żartem – tutaj chcę zwrócić uwagę na „Antybajki dla dorosłych” Joanny Lustyk i na „Kilka słów o sensybilizmie” pióra Michała Jędrzejewskiego oraz na utrwalony w formie prozatorskich miniatur pozornie realistyczny zapis zdarzeń i ludzi przekształcany (przekształcający się) w opowieści z tak zwanym drugim dnem, gdzie namysł nad mechanizmami rządzącymi religią i polityką w pewnym momencie zaczyna przesłaniać opowiadane, pozornie proste historie. Nawet odpowiedzi na cokolwiek prowokacyjne w swym zamierzeniu artykuły zamieszczone w poprzednich numerach naszego pisma zyskują rangę filozoficznej refleksji na temat Autora, dzieła i „zagubionego Boga” (Janusz Krupiński). Wielokrotnie zaznaczaliśmy, że nasz kwartalnik nie jest w ścisłym tego słowa znaczeniu pismem regionalistycznym, jednak łatwo zauważyć, że coś, co określamy mianem genius loci, często się w nim pojawia bądź pod postacią związanych z tym regionem tekstów literackich oraz poprzez inne działania artystyczne (teatr, sztuki plastyczne ze szczególnym uwzględnieniem fotografii), bądź też jako konkretne miejsce, w którym dzieją się literackie „dniewniki” i poetyckie „podszepty wiatru” lub ujawnia „Wrocławska Abrakadabra”, pozornie konkretna, lecz jednak przesycona zachowanym w pamięci, podskórnym erotyzmem.
Transmisja z wydarzenia:
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wykład prof. Jana Miodka pt. „Językowe prawidłowości i niespodzianki”
10 stycznia (środa) 2024 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Prof. Jan Franciszek Miodek ur. 7 czerwca 1946 w Tarnowskich Górach – polski językoznawca, profesor i dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, członek Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk i Rady Języka Polskiego; popularyzator wiedzy o języku polskim. W 1963 rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Po obronie pracy magisterskiej pt. Nazwy miejscowe kulturalne typu Środa, Piątek, Wola, Osiek zaproponowano mu staż asystencki w tamtejszej katedrze języka polskiego. Od 1968 obecny na łamach wrocławskiego dziennika „Słowo Polskie”, gdzie prowadzi rubrykę Rzecz o języku, od 1987 do 2007 – w Telewizji Polskiej program Ojczyzna polszczyzna. Miał też cotygodniowy felieton w „Dzienniku Zachodnim” i comiesięczny w „Śląsku”. Od 1995 prowadzi na żywo we wrocławskim oddziale TVP cykliczny program pt. Profesor Miodek odpowiada. Publikował również w miesięczniku „Wiedza i Życie”. W 1983 otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego, a także stanowisko docenta Uniwersytetu Wrocławskiego. Podstawę kolokwium stanowiły dwie książki – Rzecz o języku. Szkice o współczesnej polszczyźnie oraz Kultura języka w teorii i praktyce. Od maja 1989 do czerwca 2016 roku był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1991 senat tej uczelni przyznał mu stanowisko profesora nadzwyczajnego, a już w 1995 odebrał tytuł profesorski z rąk prezydenta Lecha Wałęsy. 20 października 2005 został doktorem honoris causa Pedagogicznego Uniwersytetu Wileńskiego, a 10 marca 2006 roku otrzymał ten tytuł na Uniwersytecie Opolskim. Od 2009 roku prowadzi na antenie TVP Polonia program Słownik polsko@polski, w latach 2009–2013 wraz z Agatą Dzikowską, następnie w okresie: wrzesień 2013 – czerwiec 2014 wraz z Magdaleną Bober, a od września 2014 roku do chwili obecnej współprowadzącą program jest Justyna Janus-Konarska. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Wojciecha Korfantego, Hugona Steinhausa, Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie, Loży Liderów w Katowicach, Ministra Edukacji Narodowej, rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, Złotej Kuli, przyznawanej przez Wrocławską Izbę Gospodarczą, i wielu innych. Dwukrotnie został wybrany najpopularniejszym mieszkańcem Wrocławia, jest również honorowym obywatelem Wrocławia, Tarnowskich Gór i Kalet oraz singularis incola wsi Bielice. W 2016 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska CIVI HONORARIO. Jest wielokrotnym laureatem telewizyjnych Wiktorów (1988, 1991, 1998) oraz SuperWiktora za całokształt twórczości w 1998 roku. Znalazł się na czwartej pozycji w plebiscycie organizowanym przez tygodnik „Polityka” na najwybitniejsze postacie telewizji XX wieku (2000).
Źródło: Wikipedia
Koncert transmitowany online
Uroczysty koncert w 234. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja