Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na prezentację książki Artura Marino pt. „Tajemnice kamienicy przy Legnickiej 51. Historie z wrocławskich Popowic”

10 września (sobota) 2022 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Artur Marino „Tajemnice kamienicy przy Legnickiej 51. Historie z wrocławskich Popowic” (okładka) [pdf]

Ludzie, którzy mieszkali w domu przy Legnickiej 51, byli szczególni. Dzisiaj powiedzielibyśmy, że to dom socjalny, żyła w nim niezwykła mieszanka. Niektórzy mieszkali tu od zawsze, czyli od pierwszych po wojennych lat. Innych kierowało tu miasto i były to raczej przypadki patologiczne. Tak więc na Legnicką trafiali głównie życiowi nieudacznicy, pijacy i dziwacy. Bywali też oczywiście całkiem zwyczajni i normalni, ale to nie oni najbardziej zapadli mi w pamięć. (...) Urodziłem się i wychowałem w tym domu, i dla mnie był to jedyny świat, jaki znałem. Świat barwny i malowniczy. Świat ludzkich historii i charak terów, czasami tragiczny, czasami żałosny, ale często też śmieszny. To będzie historia ludzi mieszkających w kamienicy przy Legnickiej 51. Bez nich nie byłoby tej opowieści.

Autor

Artur Marino (pseudonim literacki, właśc. Marian Pietrzyk) – ur. 26 kwietnia 1964 we Wrocławiu, absolwent Wydziału Prawa i Administracji. Momentem przełomowym w jego życiu był rok 1992, kiedy to zachorował na depresję. Ten dramatyczny okres opisany został w eseju: „Widziałem ciemne słońce. Doświadczenie depresji”(Jacek Santorski & Co, 1995). Pozycja ta została później rozszerzona i całość ukazała się pod nazwą: „Widziałem ciemne słońce. Studium depresji” (Wydawnictwo OVO). Wspomniana książka jest w skali kraju unikatem, ponieważ niewiele jest tak przenikliwych opisów tej „choroby poetów” od wewnątrz. Ten burzliwy okres zaowocował również trylogią („Sen Brahmy”,„Jezus Tańczący” i „Rasputin Nie Znany”), w której autor posiłkując się religią, ezoteryką i filozofią zapuścił się w świat indywidualnych poszukiwań duchowych. Ostatniej pozycji miesięcznik „Nieznany Świat” przyznał tytuł publikacji miesiąca (6/2002). W okresie późniejszym Artur Marino dał się poznać z zupełnie innej strony. W wstrząsającej książce „Na Wołyniu skończył się świat” zmierzył się w naszą narodową traumą. Ostatnio natomiast w sposób bardzo lekki i humorystyczny opisał swoje dzieciństwo w wspomnieniowej książce „Tajemnice kamienicy przy ulicy Legnickiej 51. Historie z wrocławskich Popowic”. Artur Marino jest także autorem kilkudziesięciu artykułów, które na przestrzeni lat ukazywały się m.in. w periodykach: „ALBO Albo”, „Dotknięcie Życia”, „Nieznany Świat”, „Odkrywca”, „Wiedza Tajemna” „Czwarty Wymiar” i „Lizard”. Pracuje w administracji publicznej, mieszka w Trzebnicy k. Wrocławia, ma żonę i dwie córki. Interesuje się historią, literaturą faktu, filmem, piłką nożną. Prowadzi stronę na Facebooku: Stare Popowice Wrocław. Lubi ostre przyprawy, rock, metal, Beatlesów i winyle.

Spotkanie inicjatorów budowy pomnika Tadeusza Różewicza we Wrocławiu

9 września (piątek) 2022 roku o godz. 17.00
Wstęp z zaproszeniami

Tadeusz Różewicz (ur. 9 października 1921 r. w Radomsku, zm. 24 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu ) – polski poeta, dramaturg, prozaik, scenarzysta filmowy, należy do grona najwybitniejszych i wszechstronnych pisarzy, wielokrotnie wymieniany jako kandydat do Nagrody Nobla, jego twórczość przełożono na 49 języków. Autor m.in. zbiorów wierszy i poematów „Niepokój” (1947), „Formy” (1958), „Nic w płaszczu Prospera” (1962), „Na powierzchni poematu i w środku” (1983), „Płaskorzeźba” (1991), „Matka odchodzi” (1999), dramatów: „Kartoteka” (1960), „Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja” (1964), „Białe małżeństwo” (1975), „Do piachu” (1979). „Tadeusz Różewicz był największym z żyjących poetów i pisarzy polskich. Był również znakomitym dramaturgiem. Różewicz zmienił polską poezję, stworzył jej nowy typ, co jest widoczne już w pierwszym jego tomie 'Niepokój'. Z biegiem lat obserwowaliśmy również, jak zyskuje na znaczeniu jego proza. Twórczość Różewicza bardzo silnie zapisała się w historii polskiej literatury. Wielu młodych poetów po nią sięga, często też nie uświadamiając sobie, że inspirują się Różewiczem” – tak wspominał T. Różewicza profesor Jacek Łukasiewicz.
Źródła:
pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Różewicz
www.instytutksiazki.pl