Czesław Sobkowiak ''Późne lata''

Wybór wierszy
Wydanie polsko-czeskie
Tłumaczył Libor Martinek

''O czym są późne lata Czesława Sobkowiaka? Bliska trafności będzie odpowiedź, że o zakorzenianiu. Jeśli z jednej strony popatrzeć na poezję jako na ruch, pęd, pragnienie nieustannej zmiany położenia, a z drugiej jako na zapuszczanie korzonków tworzących się powiązań, możliwych połączeń - to jego poezja jest właśnie po tej drugiej stronie najbogatszą i najmocniejszą. W tym punkcie zaczyna się podmiotowa dziedzina Sobkowiaka. Szukając trwałości na późne lata życia, znajduje on ją łatwo, jak się wydaje, w źródle swojej poezji.
Poeta cofa się do lat dziecięcych, do wielkopolskiego Jaromierza, gdzie wychował się, wyrósł, chodził do szkoły; wraca jakby do wielkopolskiego ojcowskiego gospodarstwa. To pejzaż nie tak odległy geograficznie od podmiejskiej Zawady, gdzie poeta mieszka - od dzisiejszego jego domu, ogrodu i całego obejścia, o które dba od dziesięcioleci. Jednak historycznie i politycznie to różne krainy, rozmaite społeczności.''
Jacek Łukasiewicz

Okładka - front [pdf]

Okładka - tyl [pdf]

Wstęp. Jacek Łukasiewicz, ''Tylko o jeden centymetr'' [pdf]

Posłowie. Czesław Sobkowiak, ''Wymyka się poza wszelkie granice'' [pdf]

Czesław Sobkowiak „Prozy niecodzienne”

Niezwykłość zbioru polega także na tym, że w sposób zupełnie inny niż dotychczas odsłania się w nim postać samoświadomego, mierzącego się z trudami pisania poety, ale i człowieka – jego trosk, zachwytów, relacji z otoczeniem. [...] W poezjach Czesława Sobkowiaka figura ogrodu, a przez nią natura i świat jako taki, ich trwanie i niezmienność zmienności kryjące się pod nią, stanowią fundament myślowy, wyznaczają punkt wyjścia, wskazują kolejne punkty odniesienia, kreślą obszar i możliwości poznania – stanowią, jak u pierwszych filozofów, o bycie. [...] O ogrodzie nigdy więc nie zapomina Sobkowiak-poeta, ale nie zapomina o nim i Sobkowiak-człowiek, któremu właśnie ogród daje tak wiele: oparcie, wytchnienie, satysfakcję, obowiązki, czasem zmęczenie, proste przyjemności, poczucie rzeczywistości, perspektywę, a w końcu feerię barw, zapachów i smaków.

Inez Kropidło
Ze wstępu do książki