Uroczystość wręczenia Wojciechowi Ziemiańskiemu nagrody Oddziału Związku Artystów Scen Polskich ZASP – Stowarzyszenia we Wrocławiu

25 marca (poniedziałek) 2024 roku o godz. 12.00
Wstęp z zaproszeniami

Plakat [pdf]

Program [pdf]

W części muzycznej:
Katarzyna Neugebauer – fortepian
Monika Pietruszewska – rożek angielski

W programie:
A. Fries – Elegia nr 2
L. Cossart – Nokturn op. 8
P. Dubois – Pastorale
P. Harris – Sonatina

Wydarzenie zorganizowane z okazji Światowego Dnia Teatru.

Związek Artystów Scen Polskich powołali aktorzy, 21 grudnia 1918 roku, wkrótce po odzyskaniu przez Polskę niepodległości […]. W okresie II Rzeczypospolitej ZASP był organizacją silną i skuteczną. Od samego początku przejął funkcję głównego organizatora życia teatralnego. W najogólniejszych zarysach uregulował prawa i obowiązki aktora w teatrze, ustalił stosunki prawne między aktorem a teatrem (regulaminy pracy), między teatrem a Związkiem (konwencje). Zatwierdził różne formy pomocy materialnej jak kasa pogrzebowa i kasa jubileuszowa. Powołał pismo związkowe „Scena Polska”, przyczynił się do utworzenia w roku 1925 Polskiego Instytutu Teatrologicznego i powołania w 1932 roku Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST). […]. W 1976 Związek Artystów Scen Polskich stał się członkiem FIA (International Federation of Actors), międzynarodowej organizacji skupiającej związki zawodowe aktorów na świecie. Na szczególne podkreślenia zasługują trzy ważne osiągnięcia ZASP-u w latach międzywojennych: szkolenie zawodowe aktorów, co po latach zaborów przyczyniło się do ujednolicenia wymowy scenicznej, wprowadzenie przymusu organizacyjnego, czyli konieczności i obowiązku należenia do jednego i tylko jednego związku; tylko członek ZASP, który podpisał konwencję z ZASP-em, mógł grać w teatrze […]. Podczas wojny ZASP działał w konspiracji. Patronował szkoleniu aktorów w mieszkaniach wykładowców, doprowadził do utworzenia Tajnej Rady Teatralnej, która powstała w roku 1940 z inicjatywy Bohdana Korzeniewskiego, Leona Schillera i Edmunda Wiercińskiego. […]. 13 grudnia 1981 roku wprowadzono stan wojenny. 1 grudnia 1982 roku ZASP został rozwiązany, a 19 grudnia 1983 roku odbył się Zjazd założycielski nowego ZASP-u. Wstąpiło do niego około 1300 osób.

Źródło i dodatkowe informacje: www.zasp.pl/o-nas/historia-zwiazku-artystow-scen-polskich

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu oraz Organizacja Monarchistów Polskich zapraszają na spotkanie autorskie Jacka Bartyzela z prezentacją książki pt. „Tradycjonalizm bez kompromisu”

21 marca (czwartek) 2024 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Jacek Bartyzel. „Tradycjonalizm bez kompromisu” (okładka) [pdf]

Jacek Bartyzel, urodzony w 1956 r. w Łodzi, prof. dr hab. nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, teatrolog, historyk myśli politycznej, filozof polityki, profesor nadzwyczajny w Katedrze Filozofii i Teorii Polityki na Wydziale Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie UMK w Toruniu. Od 1975 działacz opozycji niepodległościowej i antykomunistycznej, współzałożyciel (1979) i rzecznik Ruchu Młodej Polski. 13 XII 1981 – 30 XI 1982 internowany. Współzałożyciel (1989) i prezes Klubu Konserwatywnego w Łodzi do 2012 r., a obecnie jego przewodniczący honorowy, 1989–1994 współzałożyciel Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, 1994–1996 współzałożyciel i przewodniczący Rady Naczelnej Tradycjonalistyczno-Konserwatywnego Stowarzyszenia „Prawica Narodowa”, od 1992 członek honorowy Organizacji Monarchistów Polskich, 1997–2007 przewodniczący Straży Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego, od 2013 członek honorowy Kongresu Nowej Prawicy. Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, członek Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru, Komisji Historii Myśli Społecznej i Politycznej Polskiego Towarzystwa Historycznego, Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu – Oddział Società Internazionale Tommaso d’Aquino i Consejo de Estudios Hispánicos Felipe II; od 2007 członek Kapituły Nagrody im. Józefa Mackiewicza, a od 2014 jej przewodniczący; współpracownik Powszechnej Encyklopedii Filozofii, Encyklopedii Katolickiej i Encyklopedii Białych Plam; redaktor naukowy i współautor Encyklopedii Politycznej (t. 1, Radom 2007; t. 2, Radom 2009); członek Rady Redakcyjnej (Consejo de Redacción) pisma „Fuego y Raya. Revista semestral hispanoamericana de historia y política”. W latach 2013–2019 członek Kolegium Redakcyjnego „Studiów Politycznych” (ISP PAN); autor bądź współautor około 20 książek, kilkuset artykułów naukowych i publicystycznych oraz scenariuszy do filmów z cyklu Kultura duchowa narodu i cyklu Symbole polityczne. Laureat nagrody Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie (1981), nagród naukowych Rektora Uniwersytetu Łódzkiego (1988, 2004), nagród naukowych i wyróżnień Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (2010, 2016, 2017 2021), nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Zasłużony Działacz Kultury (2000), nagrody KLIO Porozumienia Wydawców Książki Historycznej (2002); kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyża Wolności i Solidarności (2017), Medalu Komisji Edukacji Narodowej (2014), Złotego Medalu za Długoletnią Służbę (2022). 14 listopada 2009 r. podczas Konwentu we Wrocławiu otrzymał Krzyż Jubileuszowy OMP nadany uchwałą Rady Naczelnej Organizacji Monarchistów Polskich.