Krzysztof Czaja – ur. 1957 r., dzieciństwo i młodość spędził na ulicach i podwórkach wrocławskiego Nadodrza. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, wieloletni nauczyciel języka polskiego na każdym poziomie nauczania, menadżer struktur finansowo-bankowych, prezes spółki kapitałowej na Pomorzu, były dyrektor Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego we Wrocławiu, a także wydzielonej Jednostki Miejskiej, obecnie dyrektor w jednym z Wydziałów Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego. Autor tomiku poetyckiego „Wędrowiec” (2014 rok, recenzent prof. Stanisław Bereś, UWr) oraz wydanej w ub. roku powieści „Jeszcze wyrosną skrzydła aniołom z Nadodrza” (recenzent, prof. Dorota Heck, UWr), nawiązującej do trudnego dzieciństwa i młodości spędzonej na podwórkach poniemieckiego Breslau. Pasjonat epoki średniowiecza i baroku, poezji Cypriana Kamila Norwida, Czesława Miłosza, Zbigniewa Herberta, prozy Wiesława Myśliwskiego oraz kosmologicznych teorii Stephena Hawkinga. W życiu kieruję się trzema maksymami: „Wszystko, co robisz, rób wdzięcznie”; „Chaos wita w tobie łotra i świętego”; „Można w życiu i mieć, i być”.
Krzysztof Nieborak – gitarzysta, pedagog i popularyzator muzyki gitarowej. W 1987 r. ukończył Akademię Muzyczną we Wrocławiu, następnie przez dwa lata przebywał na stypendium podyplomowym w Wyższym Instytucie Sztuki w Hawanie (Kuba). Koncertował w wielu krajach europejskich oraz na Kubie i w Meksyku. Nagrał 10 płyt solo oraz kilka z innymi artystami – muzykami i poetami. W roku 2019 wystąpił ze swoją córką Hanną, wiolonczelistką, jako Duo Melodico na kilku koncertach w kraju i w Czechach. W latach 1997–2002 prowadził czasopismo ,,Gitara – Historia, Aktualności”. Napisał ok. 180 recenzji płytowych, od lat współpracuje z szeregiem czasopism muzycznych w Polsce oraz z branżowymi stronami w internecie. Od ponad 30 lat uczy dzieci i młodzież gry oraz umuzykalnia kolejne rzesze uzdolnionych uczniów. Jako popularyzator muzyki gitarowej organizował wiele koncertów, m.in. koncerty charytatywne dla podopiecznych fundacji Auxilium w Bochni, k. Krakowa, gdzie obecnie mieszka.
Sponsorzy tomiku:
Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna
Pani dr Aleksandra Kulczycka, Centrum Estetyki Wrocław
Transmisja z wydarzenia:
Instytut Książki, Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zapraszają na prezentację najnowszego numeru
dwumiesięcznika „Topos” i wrocławską premierę nowego zbioru wierszy Roberta Gawłowskiego „Życie wieczne”
17 listopada (czwartek) 2022 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Spotkanie poprowadzą: Krzysztof Kuczkowski i Tadeusz Dąbrowski
W części muzycznej: Diana Viktoria Cel – skrzypce Wiktor Szmajda – fortepian
W programie części muzycznej:
H. Wieniawski
Scherzo Tarantelle
II część koncertu skrzypcowego
3 kaprysy op. 18
„Topos” – ogólnopolski dwumiesięcznik literacki z redakcją w Gdańsku. Od pierwszego numeru kieruje nim Krzysztof Kuczkowski. Pismo dba o zachowanie równowagi pomiędzy przedstawieniem twórczości pisarzy światowego formatu i prezentacją debiutantów (m.in. cykl „Ogród Debiutów”). Linia czasopisma podkreśla istnienie więzi międzypokoleniowej i ciągłość tradycji. Znajdziemy w nim stałe rubryki, prowadzone przez wybitnych i znanych twórców, m.in. Wojciecha Kassa, Mirosława Dzienia, Waldemara Żyszkiewicza, Stanisława Dłuskiego, ks. Jerzego Szymika i in. W każdym numerze także rozbudowany dział krytyczny z wieloma recenzjami i notami. Znakomite źródło wiedzy dla czytelnika, który chce być na bieżąco z wartościowymi nowościami. Dodatkiem do pisma są tomy wierszy współczesnych polskich autorów.
Krzysztof Kuczkowski – ur. w 1955 r., w Gnieźnie. Poeta, eseista, krytyk literacki, redaktor. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie A. Mickiewicza w Poznaniu. W latach 80. zamieszkał w Sopocie, gdzie w 1993 r. założył Dwumiesięcznik Literacki „Topos”, którym kieruje do dziś. Organizator Ogólnopolskiego Konkursu im. R.M. Rilkego i Festiwalu Poezji w Sopocie. Debiutował tomikiem „Prognoza pogody” (1980), opublikował m.in. zbiory wierszy: „Pornografia” (1988), „Ciało, cień” (1989), „Trawa na dachu” (1992), „Widok z dachu” (1994), „Stado” (z Krzysztofem Szymoniakiem, 1995), „Anioł i góra” (1996), „Niebo w grudniu” (1997), „Wieża widokowa” (1998), „Tlen” (2003), „Pieśń miłości, pieśń doświadczenia” (z Wojciechem Kassem, 2006), „Dajemy się jak dzieci prowadzić nicości” (2007), „Wiersze [masowe] i inne” (2010), „Kładka. Wiersze duchowe”(2016), „Ruchome święta” (2017), „Sonny Liston nie znał liter” (2018).
Tadeusz Dąbrowski – ur. w 1979 r.. Poeta, eseista, krytyk, redaktor dwumiesięcznika literackiego „Topos”. Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Polityce”, „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Dzienniku”, „Zeszytach Literackich”, „Twórczości”, „Odrze”, „Chimerze”, dwutygodnik.com „Res Publice Nowej”, „Kresach”, w prasie zagranicznej. Nominowany do Nagrody Literackiej NIKE (2010) i telewizyjnej Nagrody „Pegaza” (2002). Od Tadeusza Różewicza otrzymał Nagrodę Fundacji Kultury Polskiej (2006). Tłumaczony na 20 języków. Autor książek poetyckich: „Wypieki” (1999), „e-mail” (2000), „mazurek” (2002), „Te Deum” (2005, 2008) oraz „Czarny kwadrat” (2009), „Pomiędzy” (2013), „Bezbronna kreska” (2016), „Środek wyrazu” (2016), „Scrabble” (2020). Wybory jego wierszy ukazały się w Niemczech („Schwarzes Quadrat auf schwarzem Grund”, 2010; 6. miejsce w prestiżowym niemieckim rankingu SWR-Bestenliste) i Stanach Zjednoczonych („Black Square”, 2011). Redaktor „Antologii wierszy 1976–2006. Poza słowa” (2006).
Robert Gawłowski – ur. w 1957 r. Absolwent wrocławskiej polonistyki. Poeta, prozaik, krytyk literacki, dramaturg, scenarzysta, autor audycji i słuchowisk radiowych, w przeszłości związany z Polskim Radiem we Wrocławiu. Debiutował jako poeta w 1977. Opublikował zbiory wierszy: „Nie ukrywajmy tego szaleństwa” (1983), „Ograniczony wybór” (1984), „Marko Polo szuka nowej drogi” (1984), „Marko Polo” (1987), „Podróż chroniczna” (1997), „Georg – ostatnie chwile, ostatnie błyski” (1998), „Pył” (2020), „Dotknięcie” (2020), „Wieża wiatrów” (2021), „Życie wieczne” (2022). Autor sztuki teatralnej o Edycie Stein pt. „Droga w ciemności” i zbioru opowiadań „Pan Świat” (2018). Wiersze, recenzje, szkice i eseje publikował w wielu czasopismach literackich w Polsce i za granicą. Współtwórca Międzynarodowego Forum Sztuk Akustycznych pro arte acustica MACROPHON (1991, 1994) i artystycznego Radia Copernicus (2005) – wyróżnienie honorowe światowego festiwalu sztuk multimedialnych Ars Electronica (2006). W 2021 nominowany do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego ORFEUSZ za tom wierszy „Pył”. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz do PEN Greece w Atenach.
Diana Viktoria Cel – urodziła się we Wrocławiu, ma 12 lat. Jest uczennicą klasy 6 SM I st. w Trzebnicy w klasie skrzypiec Karoliny Cel oraz SM I st. im. G. Bacewicz we Wrocławiu. Laureatka ponad 40 ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów skrzypcowych i instrumentalnych. Pobiera lekcje mistrzowskie (masterclass) u takich profesorów jak Viktor Kuznetsov, Michaił Kuznetsov, Bartosz Bryła, Zoya Nevgodovska. W bieżącym roku po raz kolejny została stypendystką Prezydenta Wrocławia oraz została wydana jej pierwsza płyta „Moje ulubione utwory”.
Wiktor Szymajda – absolwent Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w klasie fortepianu prof. J. Sulikowskiego. Dwukrotny stypendysta Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie. Od 1991 r. uczy w OSM I i II st. we Wrocławiu. Od 2006 pracuje jako pianista-akompaniator w PSM II st. we Wrocławiu, a od 2009 jako akompaniator i nauczyciel fortepianu w ZSM w Legnicy. Od 1996 r. związany z Filharmonią Wrocławską (obecnie Narodowe Forum Muzyki), z którą jako członek zespołu dokonał wielu nagrań płytowych i radiowych. Stale współpracuje z solistami Opery Wrocławskiej.
Koncert transmitowany online