Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu

Klub Muzyki i Litratury we Wrocławiu. Sala koncertowa.

Spotkania w 2023 roku

Uroczystość wręczenia Annie Sienickiej nagrody Oddziału Związku Artystów Scen Polskich ZASP – Stowarzyszenia we Wrocławiu za najlepszy debiut artystyczny 2023

18 grudnia (poniedziałek) 2023 roku o godz. 12.00
Wstęp z zaproszeniami

Plakat [pdf]

Ulotka [pdf]

Wykonawcy koncertu:
Beata Wołczyk – skrzypce I
Dagmara Karkulowska-Nowak – skrzypce II
Dariusz Wołczyk – altówka
Bożena Kotwińska – wiolonczla

W programie utwory: George'a Gershwina m.in. Rapsody in Blue (opracowanie), I Got rhythm, An American in Paris (opracowanie), Embraceable you, Swanee, Lullaby, By Strauss.

Związek Artystów Scen Polskich powołali aktorzy, 21 grudnia 1918 roku, wkrótce po odzyskaniu przez Polskę niepodległości […]. W okresie II Rzeczypospolitej ZASP był organizacją silną i skuteczną. Od samego początku przejął funkcję głównego organizatora życia teatralnego. W najogólniejszych zarysach uregulował prawa i obowiązki aktora w teatrze, ustalił stosunki prawne między aktorem a teatrem (regulaminy pracy), między teatrem a Związkiem (konwencje). Zatwierdził różne formy pomocy materialnej jak kasa pogrzebowa i kasa jubileuszowa. Powołał pismo związkowe „Scena Polska”, przyczynił się do utworzenia w roku 1925 Polskiego Instytutu Teatrologicznego i powołania w 1932 roku Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST). […]. W 1976 Związek Artystów Scen Polskich stał się członkiem FIA (International Federation of Actors), międzynarodowej organizacji skupiającej związki zawodowe aktorów na świecie. Na szczególne podkreślenia zasługują trzy ważne osiągnięcia ZASP-u w latach międzywojennych: szkolenie zawodowe aktorów, co po latach zaborów przyczyniło się do ujednolicenia wymowy scenicznej, wprowadzenie przymusu organizacyjnego, czyli konieczności i obowiązku należenia do jednego i tylko jednego związku; tylko członek ZASP, który podpisał konwencję z ZASP-em, mógł grać w teatrze […]. Podczas wojny ZASP działał w konspiracji. Patronował szkoleniu aktorów w mieszkaniach wykładowców, doprowadził do utworzenia Tajnej Rady Teatralnej, która powstała w roku 1940 z inicjatywy Bohdana Korzeniewskiego, Leona Schillera i Edmunda Wiercińskiego. […]. 13 grudnia 1981 roku wprowadzono stan wojenny. 1 grudnia 1982 roku ZASP został rozwiązany, a 19 grudnia 1983 roku odbył się Zjazd założycielski „nowego” ZASP-u. Wstąpiło do niego około 1.300 osób.

Źródło i dodatkowe informacje: www.zasp.pl/o-nas/historia-zwiazku-artystow-scen-polskich/

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na spotkanie autorskie Ireny Gaweł połączone z prezentacją najnowszej książki pt. „Figielki prztyczki i inne faramuszki”

Prowadzenie Andrzej Ostoja-Solecki
14 grudnia (czwartek) 2023 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Irena Gaweł. „Figielki prztyczki, inne faramuszki” (okładka) [pdf]

„Jestem jeszcze z tej młodzieży, która wychowywała się na fraszkach mistrza Jana Sztaudyngera. Umiejętność zacytowania odpowiedniej i w odpowiednim momencie towarzyskim mogła zrobić z ciebie króla wieczoru. Chociażby ta słynna: »Wzięła prysznic i tyż nic«. Nie sądziłem, że jeszcze kiedykolwiek taka okazja może się nadarzyć. I proszę, trzymacie ją Państwo w ręku”.

ze wstępu Stefana Friedmanna

Irena Gaweł. Urodziła się w Krakowie w XX wieku. Jako dziecko przyjechała do Wrocławia. W szkole była zdeklarowaną humanistką i marzyła o dziennikarstwie, ale wybrała praktyczne studia chemiczne na Politechnice Wrocławskiej. Po uzyskaniu dyplomu pracowała w Katedrze Technologii Nafty PWr. Potem przez trzy lata uczyła chemii w liceum i technikum chemicznym. Rozpoczęła studia doktoranckie na PWr i wróciła do pracy naukowej na Politechnice. Przeszła przez wszystkie szczeble kariery naukowej i uzyskała tytuł profesora. Głównym przedmiotem jej badań jest chemia i technologia asfaltów. Jest autorką bądź współautorką około 180 prac, w tym książki Asfalty drogowe (dwa wydania) oraz kilku rozdziałów w książkach zagranicznych. Niezależnie od pracy naukowej realizowała jej hobby, jakim jest pisanie krótkich utworów satyrycznych. W 2013 r. ukazał się zbiór jej utworów zatytułowany Fraszki i inne żarty, w 2015 r. – tomik Słowne igraszki, a w 2017 r. zbiór Fraszki-baraszki.

Andrzej J. Ostoja-Solecki (rocznik 1942) jest absolwentem Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej z 1964 roku. Od 1974 r. pracował w jednostkach organizacyjnych pionu studenckiego podległego bezpośrednio rektorowi. Utworzył w 1963 r. znany Dyskusyjny Klub Filmowy „POLITECHNIKA”, a w 1964 r. pierwszy na uczelni radiowęzeł studencki pn. Studio Radiowe „FOSA-64” w DS „Nad Fosą” przy ul. Podwale 27. W latach następnych, kierując Działem Studenckim, patronował akademickim chórom, teatrom, grupom twórczym realizatorów filmowych i fotografików, Studenckiej Telewizji „STYK” i wielu innym agendom, skupiającym artystycznie uzdolnioną młodzież. Po przejściu na emeryturę w 2007 r. pozostał nadal w uczelni, gdzie włączył się w działalność Koła Emerytów i Rencistów oraz utworzonego w jego ramach KLUBU SENIORA.