Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu oraz Organizacja Monarchistów Polskich zapraszają na spotkanie autorskie Jacka Bartyzela z prezentacją książki pt. „Tradycjonalizm bez kompromisu”
21 marca (czwartek) 2024 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Jacek Bartyzel, urodzony w 1956 r. w Łodzi, prof. dr hab. nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, teatrolog, historyk myśli politycznej, filozof polityki, profesor nadzwyczajny w Katedrze Filozofii i Teorii Polityki na Wydziale Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie UMK w Toruniu. Od 1975 działacz opozycji niepodległościowej i antykomunistycznej, współzałożyciel (1979) i rzecznik Ruchu Młodej Polski. 13 XII 1981 – 30 XI 1982 internowany. Współzałożyciel (1989) i prezes Klubu Konserwatywnego w Łodzi do 2012 r., a obecnie jego przewodniczący honorowy, 1989–1994 współzałożyciel Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, 1994–1996 współzałożyciel i przewodniczący Rady Naczelnej Tradycjonalistyczno-Konserwatywnego Stowarzyszenia „Prawica Narodowa”, od 1992 członek honorowy Organizacji Monarchistów Polskich, 1997–2007 przewodniczący Straży Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego, od 2013 członek honorowy Kongresu Nowej Prawicy. Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, członek Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru, Komisji Historii Myśli Społecznej i Politycznej Polskiego Towarzystwa Historycznego, Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu – Oddział Società Internazionale Tommaso d’Aquino i Consejo de Estudios Hispánicos Felipe II; od 2007 członek Kapituły Nagrody im. Józefa Mackiewicza, a od 2014 jej przewodniczący; współpracownik Powszechnej Encyklopedii Filozofii, Encyklopedii Katolickiej i Encyklopedii Białych Plam; redaktor naukowy i współautor Encyklopedii Politycznej (t. 1, Radom 2007; t. 2, Radom 2009); członek Rady Redakcyjnej (Consejo de Redacción) pisma „Fuego y Raya. Revista semestral hispanoamericana de historia y política”. W latach 2013–2019 członek Kolegium Redakcyjnego „Studiów Politycznych” (ISP PAN); autor bądź współautor około 20 książek, kilkuset artykułów naukowych i publicystycznych oraz scenariuszy do filmów z cyklu Kultura duchowa narodu i cyklu Symbole polityczne. Laureat nagrody Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie (1981), nagród naukowych Rektora Uniwersytetu Łódzkiego (1988, 2004), nagród naukowych i wyróżnień Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (2010, 2016, 2017 2021), nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Zasłużony Działacz Kultury (2000), nagrody KLIO Porozumienia Wydawców Książki Historycznej (2002); kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyża Wolności i Solidarności (2017), Medalu Komisji Edukacji Narodowej (2014), Złotego Medalu za Długoletnią Służbę (2022). 14 listopada 2009 r. podczas Konwentu we Wrocławiu otrzymał Krzyż Jubileuszowy OMP nadany uchwałą Rady Naczelnej Organizacji Monarchistów Polskich.
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wieczór autorski Bogdana Kocy pt. „Słowa i inne...”
Gość specjalny Waldemar Okoń
20 marca (środa) 2024 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Bogdan Koca – polski aktor, reżyser i pisarz. Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W latach 1977-1980 nauczał w Studiu Dramatycznym przy Teatrze Polskim we Wrocławiu. W latach 1994-1997 pełnił funkcję dziekana Wydziału Teatru i Dramatu na Uniwersytecie Nepean, w Sydney, a w 1995-1998 był stałym członkiem komisji doradczej do spraw kultury przy Rządzie Stanowym Nowej Południowej Walii. Odegrał wiele ról w Teatrze Polskim we Wrocławiu m.in. Henryka w Ślubie W. Gombrowicza (1976); Laertesa w Tragicznej historii Hamleta, księcia Danii według W. Shakespeare'a (1977); Leonarda i Wariata w Nie-Boskiej komedii Z. Krasińskiego (1979); Mariana Leszczuka w Opętanych W. Gombrowicza (1980). Bogdan Koca wcielił się także w postacie w wielu filmach m.in. w Mareckiego w Zmorach (1978), Lutka w Białej gorączce (1979) czy Druha wychowawcę w Dreszczach (1981), Waycheka w Ghosts...Of the Civil Dead (1988); Pavela w The Leaving of Liverpool (1992); Psychologa w The Custodian (1993); Ojca w Świnkach (2008) i Julka w Kobiecie na dachu (2022). Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień w tym: nagrody za rolę Henryka w Ślubie W. Gombrowicza podczas Wrocławskiego Festiwalu Sztuk Współczesnych (1976); nagrody za całokształt twórczości teatralnej przyznaną przez Sydney Critics Circle (1993). Otrzymał nominację do AFI Award za rolę w filmie Ghosts...Of the Civil Dead (1989) oraz nominację do nagrody Stowarzyszenia Australijskich Krytyków Filmowych za rolę w filmie Alexandra's Project (2003).
Bogdan Koca - rozszerzona nota [pdf]
Waldemar Okoń – pisarz, poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, kurator wystaw sztuki współczesnej, profesor nauk humanistycznych specjalizujący się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował m.in. zbiory studiów poświęconych tej epoce w książkach: Sztuka i narracja (1988), Alegorie narodowe (1992), Sztuki siostrzane (1992), Wtajemniczenia (1996), Stygnąca planeta (2002). Przeszłość przyszłości (2005), monografie Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (1998) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006). Wydał również szereg tomów poezji i prozy poetyckiej – ostatnio polsko-francuski Jeszcze jeden tom wierszy (2021), książki prozatorskie Max z drugiej strony ulicy (2015), Jestem jak echo. Rok 1983 (2017), Dniewnik, czyli kronika niezapowiadanych śmierci – część pierwsza: lata 2016-2019 (2021) oraz baśń dla dzieci i dorosłych Michaś i Księżyc (2019), Twórca koncepcji i redaktor naczelny wychodzącego od roku 2006 kwartalnika Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego „Quart”. Obecny Prezes wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i redaktor naczelny kwartalnika „Format Literacki”.
Transmisja z wydarzenia:
Uroczystość wręczenia Tomaszowi Maśląkowskiemu nagrody Oddziału Związku Artystów Scen Polskich ZASP – Stowarzyszenia we Wrocławiu
18 marca (poniedziałek) 2024 roku o godz. 12.00
Wstęp z zaproszeniami
W części muzycznej Katarzyna Neugebauer – fortepian
W programie:
L. Różycki – Tace polskie op. 37 nr 1 i 2
S. Moniuszko – Polonez Es-dur
F. Chopin – Polonez A-dur
D. Szostakowicz – Tańce panntastyczne
Wydarzenie zorganizowane z okazji Światowego Dnia Lalkarstwa.
Związek Artystów Scen Polskich powołali aktorzy, 21 grudnia 1918 roku, wkrótce po odzyskaniu przez Polskę niepodległości […]. W okresie II Rzeczypospolitej ZASP był organizacją silną i skuteczną. Od samego początku przejął funkcję głównego organizatora życia teatralnego. W najogólniejszych zarysach uregulował prawa i obowiązki aktora w teatrze, ustalił stosunki prawne między aktorem a teatrem (regulaminy pracy), między teatrem a Związkiem (konwencje). Zatwierdził różne formy pomocy materialnej jak kasa pogrzebowa i kasa jubileuszowa. Powołał pismo związkowe „Scena Polska”, przyczynił się do utworzenia w roku 1925 Polskiego Instytutu Teatrologicznego i powołania w 1932 roku Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST). […]. W 1976 Związek Artystów Scen Polskich stał się członkiem FIA (International Federation of Actors), międzynarodowej organizacji skupiającej związki zawodowe aktorów na świecie. Na szczególne podkreślenia zasługują trzy ważne osiągnięcia ZASP-u w latach międzywojennych: szkolenie zawodowe aktorów, co po latach zaborów przyczyniło się do ujednolicenia wymowy scenicznej, wprowadzenie przymusu organizacyjnego, czyli konieczności i obowiązku należenia do jednego i tylko jednego związku; tylko członek ZASP, który podpisał konwencję z ZASP-em, mógł grać w teatrze […]. Podczas wojny ZASP działał w konspiracji. Patronował szkoleniu aktorów w mieszkaniach wykładowców, doprowadził do utworzenia Tajnej Rady Teatralnej, która powstała w roku 1940 z inicjatywy Bohdana Korzeniewskiego, Leona Schillera i Edmunda Wiercińskiego. […]. 13 grudnia 1981 roku wprowadzono stan wojenny. 1 grudnia 1982 roku ZASP został rozwiązany, a 19 grudnia 1983 roku odbył się Zjazd założycielski nowego ZASP-u. Wstąpiło do niego około 1300 osób.
Z okazji Narodowego Święta Niepodległości recital fortepianowy L. Krahforsta
Spotkanie transmitowane online